________________
૧૮૪
મુનિજીવનની બાળથી–૫
ગામમાં પ્રવેશ કર્યા પછી ક્ષેત્રપ્રત્યુપેક્ષકએ નકકી કરેલી વસતિ ન મળે તે અન્યત્ર ઊતરવું. ભિક્ષા લઈને પાછળ આવતા તરૂણ સાધુઓને ખબર પડે કે ગ૭ તે વધુ આગળના ગામે મુકામ કરવા માટે જઈ રહ્યો છે, તે એક સાધુને જલદીથી આચાર્ય પાસે મેકલા અને ભિક્ષાની ઝળીવાળે સાધુ રસ્તામાં જ રોકાઈ જાય. જેથી ભિક્ષા ક્ષેત્રતીત ન થાય. એ વખતે આચાર્ય ભૂખ્યા થયેલા સાધુ એને ત્યાં પાછા મોકલે. અને તેઓ ગેચરી વાપરીને આગળ વધે. જે ગામમાં પહોંચી ગયેલા સાધુઓએ ભિક્ષા કરી લીધી હોય તે તેમને કે વડાવાય કે તમે ત્યાં વાપરી દે અને ન છૂટકે બાકીનું પરઠવી દે.
રિ-૩] વસતિગ્રહણ અને વસતિ વસતિ પાસે આવ્યા પછી માત્ર વૃષભ સાધુએ તેમાં પ્રવેશ કરીને કાજે લે. ત્યાર પછી બધા સાધુઓએ પ્રવેશ કરે. જે તે વખતે ભિક્ષાને સમય થઈ ગયું હોય તે નિમેલા સંઘાકેએ ભિક્ષા લેવા માટે બહારથી જ નીકળી જવું અને ત્યાં સુધી ખાસ અપવાદ સિવાય રાત પડી જાય તેવા સમયમાં વસતિમાં પ્રવેશ કરે નહીં. શક્ય હોય ત્યાં સુધી, ગામની બહાર ગોચરી કરવા બેસવું નહીં. કેમકે તેમાં આત્મવિરાધના, સંયમવિરાધના, ગૃહસ્થનું કૌતુક અથવા કોપ, વગેરે થવાની શકયતા છે.
શક્ય હોય તે ભિક્ષા લઈને ગ્ય વસતિ મળતાં તરત વાપરવી. જે બીજા ગામમાં પહોંચીને વાપરવાનું રખાય તે
