________________
મુનિજીવનની બાળપોથી–૫
(૧) જ્યાં બીજું કોઈ આવતું ન હોય તે અનાપાત
ભૂમિ કહેવાય. (૨) જ્યાં બીજું કઈ દેખતું ન હોય તે અસક ભૂમિ
કહેવાય,
અનાપાત
મનુષ્યમાં સ્વપક્ષ અને પરપક્ષ હોય છે. સ્વપક્ષમાં પણ સાધુ અને સાધ્વી હોય છે. સાધુમાં પણ સંગી અને અસંવેગી હોય છે. સંવેગીમાં પણ મને જ્ઞ [ સમાન આચારવાળા ] અને અમનેઝ હેય છે. તેમાં સ્વપક્ષી સંયમી સંવેગી મનેઝ સાધુ આવે તે તેને નિષેધ નથી પરંતુ તે સિવાયને નિષેધ સમજ. સાધવીને (વિજાતીયને) આપાત [ આગમન ] એકાંતે વજે.
સાદવી માટે તે અસંલેક અને આપાતવાળી હોવી જોઈએ. (શિયળના રક્ષણ માટે)
તિર્યંચમાં મારક હિંસક અને વિજાતીયને આપાત વજ.
અસલક
દૂરથી કઈ તિર્યંચ જોતા હોય તે તેને દોષ નથી. પરંતુ મનુષ્યને સંલોક હવે જોઈએ નહિ. કેમ કે તેથી પ્રવચન હીલના થવાને સંભવ છે. સ્ત્રી આદિના સંલકથી અનુરાગ કે પ્રવચન હીલના થવા સંભવ છે.
