________________
તારા તાં લગઈ તેજ ઉદયાચલિ ભાણ ન ઊગ્નઈ, કઈરું તાં બલ કરઈ પંથીઆં બાણ ન પૂગ્ગઈ, સાહધિપત્તિ ભારહ સુતન કથન ભાંમ એણે પરિ કહઈ, રણ ખેત અસ્થ તાં લગઈ રહઈ જા સૂર નાં એક સંવહઈ. ૩૪ ઢલકતિ નેજા ઢાલ મદ્ ઘુમતિ મહામય વાજઈ જવ વઘવી, લગ્નમઈ ભાજત લખગય ફણ સહસા ફૂકાર ઝાટવાઈ વિષ ઝાલિઇ, કાંહા ન ગુરુડ કાઢંતિ પઇસિ તમ જાઈ પાતાલિ, ઘમંડ બંડ એકવીસ વચિ સારિખા નહ હુતિ સહઈ, સાહ કહઈ ભાંમ સયણ સરિસ એ માટે મેટા અછઈ મહિ. ૩૫ જે નરમયુ ઉદર ઉપનું અધો
| મુખ, પામસિ નું કિમ પાર દેહ દાખવસિ નહીં દુખ, કરસિ ધરમ નિકલંક ઘાટ મનમાંહિ ઘડીલ, છૂટઈ ગર્ભ છેડતાં પાસ માયા બંધિ પડી, ઘરબંધ લોભ લાગઈ ઘણુ થાંભઈ રહીઉ મેહથિતિ, સાહ કહઈ ભોમ સયણાં સરિસ નર નિરણ ચિત્તારિ નિત. ૩૬ તંત જાત તુંબિણી શલા ગજ બાવન સાહી, પૂર નદી પ્રવાહ વેગિ તેણુઈ લેઈ વહાઈ, ગ્રહી સમુદ્ર વિચિ ગઈ લખિત ગતિ તરવા લાગી, ઈમ બોલી મુખિ આપ એહ ગતિ કુણ અભાગી, દીજઈ ન દાસ દૂજા નરાં પૂરવ લિખિ ઉન પલાઈ, સાહ કહઈ ભાંમ સયણ સરિસ હલવા સંગિ ન હલઈ. ૩૭ થિર કીધી થાપના ધુરા આકાશતણું ઘર, પતંગ માંન બે પકખ સકલ થાપિઉ સુરાસુર, દિશિ થાપી દિગપાલ આપબલ હિલે અયાણુ, સાત દ્વીપ નઈ સમુદ્ર મેરુ પાખતી મંડાણું, ચિહું ખાંપણ જીવ ચુરાસી લખ મનુષજનમ ઉત્તમ દીઉં, સાહ કહઈ ભાંમ સયણાં સરિસ કામ એનુ કિરતાર કીઉ. ૩૮ છપન :
: અપ્રગટ મધ્યકાલીન કૃતિઓ
