________________
ખંડ ૪ | ઢાળ ૧૮
૩૬૭ તવ શ્રીચંદ્ર એમ ચિંતવે રે, વિનતડી અવઘારો રે; ગુતિ થકી હવે મૂકીએ રે, જય વિજયાદિ કુમારો રે. હ૦૨૬ જો બોલણાં તોહે બાંઘવા રે, ચિંતે એ અમ બાંહિ રે; કડુઈ લિંબડી મીઠી છાંહડી રે, એ ઉખાણો પ્રાહિ રે. હ૦૨૭ સજ્જન અતિહિ પરાભવ્યો રે, મનમાં ન વહે ડંસો રે; છેદ્યો ભેદ્યો હૃદયમાં રે, તોહિ મધુર ધ્વનિ *વંસો રે. હ૦૨૮ જો ચંદનને છેદિયું રે, કરે સુગંઘ મુખ કુહાડે રે; અગર અગ્નિમાંહે ખેપીયો રે, ગંઘે પ્રીતિ પમાડે રે. હ૦૨૯ તેમ ઉત્તમ ઉત્તમપણું રે, મૂકે મન નવિ કબહી રે; એમ જાણી પ્રભુ મૂકીએ રે, ગુનો બગસ કરો સબહી રે. હ૦૩૦ એમ શ્રીચંદ્રની વિનતી રે, માની મૂક્યા ચાર રે; જયાદિક નિજ બાંઘવા રે, પહેરાવ્યા અલંકાર રે. હ૦૩૧ આત્મનિંદા કરતાં થકા રે, જનકને પાયે લાગે રે; અમ સરખા અપરાધીયા રે, એ કીધો દો ભાગે રે. હ૦૩૨ જનક કહે સવિ કર્મનો રે, એ ઉન્માદ વિનોદ રે; તે ભણી વિખવાદ મત કરો રે, રાખો મનમાં પ્રમોદ રે. હ૦૩૩ રાજ કાજ મેલાં અછે રે, આર્ત રૌદ્રનાં બીજો રે; ઘન્ય જે એહથી ઓસર્યા રે, પસર્યા જસ બોધિબીજો રે. હ૦૩૪ પાસે થાપ્યા તે સહુ રે, પસરી મંગલમાલા રે; જ્ઞાનવિમલ ગુરુ તેજથી રે, સુખ પસરે સુકુમાલા રે. હ૦૩૫
| | દોહા || હવે મણિચૂડ રત્નધ્વજા, વિદ્યાઘર બિહુ જેહ; મેરુગિરે પહોતા હતા, વિદ્યા સાથી તેહ. ૧ આવ્યા નયર પાતાલમાં, માય થકી સવિ વાત; કન્યાના વિવાહથી, શ્રીચંદ્રના અવદાત. ૨ ઇહાં આવી પરણી ગયા, નિસુણી તે સંબંધ; હષ્ય મનમાં અતિ ઘણું, જેમ ઘનથી ઘન બંધુ. ૩ ૧. જેલ, ૨. બાંહ્ય ૩. ડંખ, ઝેર ૪. વાંસલી ૫. માફ
