________________
ખંડ ૪ | ઢાળ ૧૭
૩૬૩
સસુર સાસુ માશુક સવિ દેખી, હરખી મનમાં તામજી; તસ “માતુલ આકુલતા ઠંડી, જાણે એ સાક્ષાત્ કામજી. સ૦૩૧ કનકસેને સવિ વાત જણાવી, ગજ રથ હય ભટ સારજી; આપી મુહ આગળ ઢોઈને, કરે પ્રણામ ઉદારજી. સ૩૨ કેમ ગયા તિહાં કેણિ પરે પરણ્યા, એ અચરિજની કોઠીજી; કેમ આવ્યા એ આપ બલે વા, દેવ તણી કોઈ જોડીજી. સ૩૩ શેઠ તણી વહૂઅર તરુ કેરી, યોગિનીની સવિ વાતજી; ખર્પરા ઉમીયા મુખથી જાણ્યો, કુશસ્થલ નૃપ અવદાતજી. સ૩૪ નૈમિત્તિક અવધૂતને ગંઘગજ, વશ કીધા ગુણવૃંદજી; તેહ ચરિત્ર તે સર્વ પ્રકાશ્ય, સુણી હુવા પરમાનંદજી. સ૦૩૫ ચરિત્ર સુણી લોકોત્તર સરિખું, વિસ્મય લહેમાય તાયજી; ગમનાગમન કર્યું કહો કેવારે, સુરવિદ્યાનું સહાયજી. સ૩૬ ભલો પ્રવેશ મહોત્સવ કીધો, રાજાએ તેણી વારજી; તે નવ કન્યા સાથે મહોત્સવ, કીધો બહુ વિસ્તાંરજી. સ૩૭ હવે તૂઠો નૃપ કહે સુતરત્નને, તેં મુજ દુઃખ ઉદ્ધરિયુંજી; એ તાહરા ઉપગારની આગળ, માહરું મનડું હરિયુંજી. સ૩૮ તેહ ભણી એ સકળ રાજ્ય તું, ગ્રહી કર મુજ મન તોષજી; તેં તારે ગુણે એહ ઉપાવ્યું, નહીં મુજ હિતનો પોષજી. સ૩૯ જ્ઞાનવિમલ મતિ તાહરી ઉત્તમ, તસ ગુણભાખ્યાન જાવેજી; એ ઉપકૃતિને સંભારતાં, વિકસિત હિયર્ડ થાવેજી. સ૦૪૦
II દોહા / સોરઠા || સોરઠા-કુમર કહે કર જોડી, દાસ અછું હું તુમ તણો;
તુમ પદ પ્રસાદની હોડિ, કવણ કરે કહો તે ભણો. ૧ જે શોભા મુજ હોય, તુમ આગળ પાલાં પુલે; તે છત્ર ઘરે નવિ હોય, રાજ્ય વિનયબિરુદ ટલે. ૨ તિહાં કેટલીએક કાલ, રહીને આગે સંચરે; કીઘા બહુ સકાર, દેશ દીએ વાસંતિકા. ૩ ૧. મામા ૨. માતા અને પિતા
