________________
૩૫૯
ખંડ ૪ / ઢાળ ૧૬ પદ્મનાભાદિક ભૂપતિ, લેઈ લેઈ ભેટણ હાથ રે; ગુણચંદ્રાદિક મંત્રવી, સવિ પ્રણમે ભૂનાથ રે.ભા૦૩૨ કનક કુંડળ રાજ્યના, સચિવ જે છે અધિકારી રે; લક્ષ્મણ ને વિશારદા, તે પ્રણમે મનોહારી રે.ભા૦૩૩ વામાંગ ને વરચંદ્ર ને, સેનાની ઘનંજય નામે રે; મદનપાલાદિક જે હતા, પ્રણમે સવિ શિર નામે રે.ભા.૩૪ રત્નકોશ કંચનનરો, પારસ ઉપલ જે સાર રે; નરમાદા મુક્તાફળા, તે આગળ કીધ ઉદાર રે.ભા.૩૫ રથ સુવેગ ગંઘગજ અછે, પિતા આગળ સવિ મૂકે રે; સર્વ સાખે ભક્ત કરી, વિનયી વિનય ન ચૂકે રે.ભા.૩૬ મતિરાજાદિ પ્રઘાન છે, પ્રતાપસિંહના જેહ રે; તેણે સવિ કુમારના પદ નમ્યા, ઝાઝો આણી નેહ રે.ભા.૩૭ વહૂઅર સાસુને પાય નમે, સેંદ્રાદિક સખી સર્વ રે; માંહોમાં સવિ વિનતિ કરે, મૂકી મનના ગર્વ રે.ભા.૩૮ સહુને આનંદ ઊપજે, સહુના મનોરથ સિદ્ધા રે; જ્ઞાનવિમલ સુરિ એમ કહે, ઘનના લાહા લીઘા રે.ભા.૩૯
|| દોહા | હવે ગુણચંદ્રના મુખ થકી, સકલ શ્રીચંદ્ર ચરિત્ર; રાજા મનમાં રીઝિયો, કથા કાન પવિત્ર. ૧ નિજ બંઘવ વરવીરને, માતા પાસથી આણી; શ્રીચંદ્ર જનકને પદ ઠવ્યો, બોલે મધુરી વાણી. ૨
સ્વામી!એ મુજ લઘુ બંઘવો, કહી બેસારે ઉત્સંગ; દેખી તરુણી કિરણ જિશ્યો, વાધ્યો રાજા રંગ. ૩ રાજા પણ સુત આગળ, કહે આપ વૃત્તાંત; પ્રિયા વિયોગે દુઃખ છે, તે જાણે ભગવંત. ૪ આજ તે સવિ નાશી ગયું, વધ્યો સંયોગનો હર્ષ;
જેમ દાવાનલ ઉપશામે, પુષ્કર જલધર વર્ષ. ૫ ૧. પથ્થર ૨. સ્ત્રી અને પુરુષ
