________________
૨૯૮ .
શ્રીચંદ્ર કેવલીનો રાસ સુઘન શેઠ છે કૃપણ તેહને, ચાર સુત વહુ ચાર રે; મધ્ય રાત્રે તેહ ઉઠી, કરે સ્નાન શૃંગાર રે. ભા૦૨૧ ગઈ વાટમાંહિ શમી તરુ, તેહ ઉપર બેસે રે; ગઈ કિહાં એ પાછી આવી, હું રહ્યો ભયે તે દેશ રે. ભા૨૨ તિહાં થકી હું આજ આવ્યો, જોયણ પંચ તે ગામ રે; તેહ પ્રવૃત્તિ શ્રીચંદ્રની સુણી, કર્યું મન ઉદ્દામ રે. ભા૨૩ સૈન્ય મૂકી તિહાં પહુતા, અદ્રષ્ટ ગુટિકાયોગ રે; સાંજ વેળાએ સુઘનને ઘરે, રજની રહે ગત શોગ રે. ભા.૨૪ મધ્ય રાતે ચાર વહૂયર, ચઢી તરુ કરી યાન રે; માંહો માંહે કહે કિહાં જાવું, કહે એક કરી માન રે. ભા૨૫ ગતદિને જે વાત નિસુણી, તેહ જોવા હેત રે; દ્વિીપ કર્કોટકે અચરિજ, આજ અછે સંકેત રે. ભા૨૬ ચાલવું એમ કહી ચાલી, ભણી યોગિની મંત્ર રે; શ્રીચંદ્ર પણ તરુમૂલ ડ્રઢ થઈ, રહ્યો જોવા તંત્ર રે. ભા૨૭ તતકાલમાં કર્કોટ દ્વીપે, ઊતર્યા ઘરી રંગ રે; તેહ તરુ સુસ્થાને મૂકી, જોઈ પુર નિઃસંગ રે. ભા૦૨૮ ભૂપ પણ તેણે પંથે પુરમાં, ક્રીડવાને જાય રે; વિવિઘ થાનકે પણ તે ગઈ, ભૂપ મન અરિજ થાય રે. ભા૨૯ હવે નૃપતિ સિંહદ્વાર ભાગે, વિવિઘ ચંદ્રની ભાતિ રે; પ્રૌઢ મંડપમાંહે ચિત્રિત, દીપિકા અદ્ભુત કાંતિ રે. ભા. ૩૦ વિવિઘ મુક્તાફળ બિરાજિત, પાદ પીઠ પ્રઘાન રે; સજ્જ સિંહાસન દેખી ચિંતે, વિજય વિમાન જાણે નિદાન રે. ભા.૩૧ નૃપતિ દેખી ચિત્ત ચિંતે, ભોગ્ય વસ્તુને યોગ્ય રે; શૂન્ય સિંહાસન ન શોભે, મહાવીરને ભોગ્ય રે. ભા૦૩૨ શયન આસન યાન વાહન, શસ્ત્ર શાસ્ત્રાશન પાન રે; એમ સાઘારણ સહુને, જેમ પુણ્યવંત નિદાન રે. ભા.૩૩ મુખ થકી ગુટિકા નિકાસી, બેઠો નિર્ભય હોય રે; ખર્ઝા હાથે સત્ત્વ સાથે, ગિરિશિખર હરિ પરે જોય રે. ભા૩૪ ૧ રમવાને ૨. શોભા, કાંતિ
