________________
૨૯ ૬
શ્રીચંદ્ર કેવલીનો રાસ
સુંદર શેઠ તણી સુતા, નંદપુરે તસ નામ; જિનદત્તા તે જિનમતે, વાસિત થઈ અભિરામ. ૯ યૌવન પામી પણ પતિ, ઇચ્છા હૃદયે ન થાય; જનક સાથે સંઘ લઈને, શત્રુંજય યાત્રાએ જાય. ૧૦ કરતો તીર્થની સેવના, ઘરણો દીઠો જામ; પૂરવ ભવના યોગથી, પ્રસન્ન થયું મન તામ. ૧૧ જાતિસ્મરણ તિહાં લહે, જાણી ઘરણ નિજ મંત; વિધિપૂર્વક પણ સેવતો, દેખી રાગ અત્યંત. ૧૨ ઘરણે પણ કર્યાં ખામણાં, બંઘાણો વળી પ્રેમ; ઘરણે અણસણ આદર્યું, સંલેખના કરે એમ. ૧૩ તીર્થ ભક્તિ મહિમા થકી, ગુણચંદ્ર થયો નિરાલા; બાળપણે બ્રહ્મચારિણી, ઘરતી ચિત્ત સમાઘ. ૧૪ જિનદત્તા મરીને થઈ, સંપ્રતિ કમલશ્રી એહ; પાણિગ્રહણ થયું એહને, એ પણ પૂર્વ સનેહ. ૧૫
|| ઢાળ ચોથી ..
(તંગીયાગિરિ શિખર સોહે-એ દેશી) એમ સુણી ગણઘર તણાં નયણાં, કહે ચેટક રાય રે; કર્મ કીઘાં સુકૃત દુષ્કત, તે ભોગવે ક્ષય થાય રે. ભાવીએ એમ ભાવ આણી, જાણીએ જિનઘર્મ રે; નેહ આતમભાવથી લહે, પરમ પદનાં શર્મ રે. ભા. ૨ હવે શ્રીચંદ્ર તિહાં રાજા, થયા પ્રૌઢ પ્રતાપ રે; કરે ઘર્મનાં ક્ષેત્ર પુષ્ટાં, ટાળે વ્યસનના વ્યાપ રે. ભા૦ ૩ હવે કુશસ્થળ પુરે મૂકે, કરભીભૂત બહુ ભાર રે; બુદ્ધિસાગર સચિવને સવિ, કહે એમ સમાચાર રે. ભા. ૪ કનકપુરે લખમણ મંત્રીને, કહી ઇહાંની શુદ્ધિ રે; પછી પિતાને ગામ જઈને, સકળ કહેવી શુદ્ધિ રે. ભા. ૫ શ્રીગિરિને ભિલ્લડે તિહાં, કહી સોવન ખાણી રે; ચંદ્રપુર તિહાં નયર વાચ્યું, તુંગ મંદિર શ્રેણિ રે. ભાગ ૬ ૧. ક્ષમાપના
