________________
૪ ૨૭
ખંડ ૪ / ઢાળ ૩૬ તો તેણે અવસરે તામ, પગે કંટક ઘાલીઓ; ભ૦ ખીલાણો તેણે શલ્ય, ન ચલે તેહ ચલાવીઓ. ભ૦% ૭ દિન દિન ૧ઝરતો જાય, ખાતો પીતો પણ અશ્વ તે; ભ૦ દેખી ભૂપતિ તામ, વૈદ્યને દેખાવે અશ્વ તે. ભ૦% ૮ વૈદ્ય જોયો તેહ, પણ કોઈ રોગ ન અટકલ્યો; ભ૦ જાણ્યું કોઈ અવ્યક્ત શલ્ય, જેહથી થાયે દુબળો. ભક, ૯ લીપ્યો જીણે પંક, તિણથી થાનકને ઉપડ્યો; ભ૦ શલ્ય પ્રદેશે તેહ, ઉન્નત જાણીને પગ જડ્યો. ભક્ત૧૦ નહરણીએ કાઢ્યો સાલ, સજ્જ થયો તે અશ્વ તિહાં; ભ૦ તે નર થયો નિરાશ, પડહ છળ્યો નિષ્ફલ થયો તિહાં. ભ૦૧૧ એણી પેરે બીજો અશ્વ, શલ્ય જિહાં સજ નવિ થયો; ભ૦ એણી પરે સાધુ શલ્ય, અંતર અરિજે ક્ષય નવિ ભયો. ભઋ૦૧૨
હવે બીજું દૃષ્ટાંત કહે છેઅથવા દંચક નામ, તાપસ ફુલ લેવા ગયો; ભ૦ અટવીમાંહે તેણ, નદી તટે મીણો તરુ રહ્યો. ભ૦૧૩ તે ફલ ખાઘાં તેણ, પામ્યો શરીરે ગલાણતા; ભ૦ પૂછિયું વૈદ્યને તેણ, પણ ન કહી તાસ નિદાનતા. ભ૭૦૧૪ વૈદ્ય કહ્યું ધૃતપાન, રોગ નિદાન લહ્યું નહીં; ભ૦ અધિક થયું તસ ગ્લાન, તાપસને અંગે સહી. ભક૦૧૫ વળી પૂછ્યું તેણે વૈદ્ય, ફલ ભક્ષણ દોષ સવિ કહ્યો; ભ૦ વમન વિરેચન ધૂપ, પ્રમુખ ભેષજ તે સવિ સહ્યો. ભગ્લ૦૧૬ વૈધે કીઘો સજ્જ, ગ્લાનતા તસ દૂરે ગઈ; ભ૦ એણી પેટે આપણ શલ્ય, કહ્યો અકહ્યો એણી પરે થઈ. ભ૦૧૭ કીઘો અદીઘો દંડ, હિયડે દુઃખ ઉપજાવતો; ભ૦ સાઘુ ને શ્રાવક લોક, બેહુ વર્ગે સુખ દુઃખ પાવતો. ભ૧૮ દીઘો પૂરણ તેહ, ન કરે તોપણ દુઃખ દિયે; ભ૦ અણદીઘો દુઃખ હેત, એમ બહુ ભેદ લહો હિયે. ભગ્લ૦૧૯ ૧. થાકતો
