________________
૪૨૪
શ્રીચંદ્ર કેવલીનો રાસ
અપરિસ્સાવિ અતિ ગંભીર, કેહના મર્મ ન દાખે; કોઈના કોઈ આગલ નવિ કહે, સહુશું સમ રાખે. ૩૯ નિર્જીવ તે પણ દુર્બલે, સબલે પણ સરીખો; આપ સવારથ વિ ગણે, ગુરુ કંચન પરીખો. ૪૦ નરકાદિક દુઃખ દાખવે, પાપ વિપાક દેખાડે; તે અપાયદંસી કહ્યો, નિજ દુરિત પછાડે. ૪૧ કડ યોગી ને વિર વૃદ્ધ, પર્યાયે જેટ્ટો; ગીતારથ જિનશાસને, હોયે જેહ ઉક્કિટ્ટો. ૪૨ સમયમાને પવયણ ઘરે, છેદાદિક શ્રુતનો; જાણ હોયે તે સુશીલ દ્રષ્ટિ, રાગી જિન મતનો. ૪૩ વૃદ્ધ પરંપર સંમતા, જિન આણા લેખે; ગાઢ અગાઢ ને સહ અસહ, પારતંત્ર વિશેષે. ૪૪ દ્રવ્ય ક્ષેત્ર ને કાલ ભાવ, વલી યોગ્યાયોગ્ય; પુરુષવિશેષને ઓલખે, વલી જ્ઞાન આરોગ્ય. ૪૫ એવો ગીતારથ જોયવો, બાર વરસ લગે કાલે; ખેત્રથી સાતસેં જોયણ તાંઈ, ચરંગ નિહાલે. ૪૬ સર્વ લોકમાં સાર અંગ, ચતુરંગ તે જાણે; તે ચતુરંગના નાશથી, ચઉગઇ દુઃખ માણે. ૪૭ જેહ અખંડિત વ્રત ચરણ, હોયે જેહનાં શુદ્ધ; તે પાસે વ્રત દર્શનાદિ, લીએ શોઘી વિબુદ્ધ, ૪૮ એ તાદૃશ ગુણયુત સુગુરુ, જોઈ તે પાસે; લગ્ન ગારવ ભય વિમુક્ત, થઈ સાચું ભાષે. ૪૯ જેમ બાલક માય આગલે, સવિ કાજ અકાજ; સરલપણે તેમ ભાખતો, નવિ શંકા લાજ. ૫૦ તેમ આલોયે જેહ ભવ્ય, ન રહે તસ શલ્ય; પાપ રોગ જાયે તેહના, માયા મિથ્યા શલ્ય. ૫૧ આલોયણે ગુણ હોયે આઠ, તેહ હવે કહીએ; નિશિથાદિક ગ્રંથે ભણ્યા, ગુરુમુખથી લહીએ. ૫૨
