________________
ખંડ ૪ / ઢાળ ૩૫
અસ્યાર્થઃ
ધાવન વલ્ગન હાસ્ય પ્રમુખ, તે દર્પ કહીજે; કુકુચ્ચ મુખરી ચેષ્ટના, તે કંદર્પ લહીજે. ૩ મદ્યાદિક જે પ્રમાદ તે, અણાભોગ વિસરતે; ક્ષુધા તૃષા રોગાદિકે, પીડ્યો આતુર તુતે. ૪ દ્રવ્યાદિક અપ્રાપ્તિથી, ચઉવિશ્વ આપદથી; શંકિત તે મહા કાર્ય કરણ, શંકા ન હુએ જિણથી. ૫ અકસ્માત્ સહસાત્કાર, સિંહાદિકનો ભય; ક્રોધાદિક પ્રદ્વેષથી, કરે પાપ તે નિર્ભય. ૬ વિમંસા તે વિચારણા, શિષ્યાદિકે માયા; એ પદ સેવે પાપનાં, અહિઠાણ તે થાયા. ૭ ॥ ઇતિ પ્રતિસેવા દ્વાર પહેલું ॥
૪૨૧
પડિસેવક જે પાપનો, તેહને એ દોષ; આલોયણા લેતાં હુતાં, થાયે જેહ શેષ. ૮ આકંપીને અનુમતે, જંદિટ્ટ આલાપે; સૂક્ષમ અથ બાદરે, પ્રચ્છન્ન પ્રલાપે. ૯ શબ્દાકુલને અવક્તવ્યતા, એ કથકના દોષ; તેહજ પણ તિહાં ટાલતા, હોયે દુતિનો શોષ. ૧૦ અસ્યાર્થઃ
ગુરુવાદિકને ભક્તિ ભાવ, અનુકંપા લીએ આલોયણ; અપરાધાદિક લહું કરી, ગુરુ ચિત્ત સંયોજણ. ૧૧ તે અનુમાન ન જાણીએ, જે દીઠું આલોઈ; પણ અણદીઠું નવિ કહે, બાદર આલોઈ. ૧૨ સૂક્ષમ સુચ્યાદિક જિકે, તે બહુ બહુ ભાખે; વિશ્વાસાદિક હેતે જાણે, અપરાધને આખે. ૧૩ પ્રછન્ન અવ્યક્ત સ્વરે કહે, મમણાટા કરતો, અથવા શબ્દાકુલે કહે, કરા પરે ભણતો. ૧૪
૧. ઊંટ શ્રી ૨૮
