________________
ખંડ ૪ / ઢાળ ૨
૨૮૯ કીરયુગલ બોલાવીઓ, શાસ્ત્ર નિપુણ એમ ભાવીઓ;
પામીઓ, ચિત્ત પ્રમોદ પ્રતે ઘણું એ. ૩૦ પૂછે કિહાં એ પાવિયો, અથવા વિક્રયે લાવિયો;
સોંપાવીઓ, કુણહી કોઈને હેજથી એ. ૩૧ તે કહે નંદ નયર ઘણી, હરિષેણ રાજા બહુ ગુણી;
તેહ તણી, તારાલોચના નંદની એ. ૩૨ વિણાપુર નૃપ નંદિની, પદ્મશ્રી છે ગુણઘણી;
• તેહ તણી, સખી છે તિણે તેહને એ. ૩૩ કિરયુગલ એ મોકલ્યું, મુજ હાથેથી અટિકલ્યું;
તિહાં ભવ્યું, ચિત્ત માંહોમાં તેહનું એ. ૩૪ મુજ મુખે તેણીયે કહાવીયો, સ્વયંવરદિને જે નર આવીયો;
લાવીયો, તે કમેં તાહરે વર ગુણનીલો એ. ૩૫ માહરે પણ વર તે વરવો, એ નિશ્ચય મને એમ ઘરવો;
નિસ્તરવો, જમવારો તુજ પ્રીતિશું એ. ૩૬ અધ્વર્ગે એ વાર્તા કહી, કીરયુગલને સંગ્રહી;
ગહ ગહી, ચાલ્યો વીણાપુર ભણી એ. ૩૭ નૃપ અનેક તિહાં આવશે, સ્વયંવર મંડપ શોભાવશે;
પાવશે, અતિ બહુ માન નૃપતિ તણાં એ.૩૮ તે દિન ઉપર જાઈશું, સ્વયંવર ભેલા થાઈશું;
આયશું, એહવો ચિત્તમાં ભાવીયો એ. ૩૯ એહવે કોઈ આવી કહે, સ્વયંવર મંડપ નિર્વહે;
કૃત બહુ, ઉચ્છવ વીણાપુર હોવે એ. ૪૦ સ્વયંવર દેખણને હેતે, મિત્ર સહિત નૃપ બહુ હેત;
સંકેતે, જાએ તિહાં ઉલટ ઘરી એ. ૪૧ નૃપ સામંત મંત્રીસર, બેઠા અનેક રાજેસર;
કેસર, ચર્ચિત અંગ સુગંઘલાં એ. ૪૨ વિસ્મય દેખી પામીયા, એ કુણ આવ્યા ઘામીયા;
કામીયા, સ્વયંવરમંડપ દેખવા એ. ૪
