________________
ખંડ ૪ | ઢાળ ૨૯
૪ ૦૫
શિક્ષા દુવિઘ સહિત થયા, નાણ ચરણ ગુણગેહ; ઘણો કાલ આરાઘીને, સિદ્ધ થયા ભવિ તેણ. ૮
|| ઢાળ ઓગણત્રીશમી || (રાગ મારુ–ઋષભદેવ મોરા હો, ઋષભદેવ મોરા હો–એ દેશી) હવે જંપે ગોયમ પ્રભુ, શ્રીવીર તણા પય વંદી; કહો સ્વામી એણે માહણે, શું કીધું સુકૃત અમંદ. પ્રભુ મુજ ભાખો હો પાછળે ભવે સુખકંદ;
જેણે તુરત લહ્યો બોધિવૃંદ; મોરા પ્રભુ ભાખો હો.૧ હવે ગોયમને કહે વીરજી, મઘુર ધ્વનિ વાણી હો; નિઃશલ્યપણે આલોયણા, એણે કીઘી યતના આણી હો.મો. ૨ યોગસંગ્રહ બત્રીશ છે, તેહમાં એ પહેલો હો; નિઃશલ્યપણે લેઈ અનુસરે, તપ પહોંચાડે વહેલો હો.મો. ૩ પ્રાયશ્ચિત્ત ગુરુદત્ત જે, કીધું તે સુવિશેષે હો; શુદ્ધ ચરણ આરાઘીયું, વધીયું પુણ્ય અવશેષે હો.મો. ૪ શક્ર અગ્રમહિષી થઈ, તિહાંથી ચવી થાવે હો; એ માહણી સુલહ બોહણી, તેણથી સિદ્ધિ પાવે હો.મો. ૫ ફરી પૂછે વળી ગૌતમો, પૂર્વે એ સમણી હો; હુંતી કેમ તે દાખવો, એ વાત મનગમણી હો.મો. ૯ પ્રભુ કહે એ કેતેક ભવે, ગચ્છાધિક પ્રવરો હો; પરિત્ત સંસારી જાણીએ, પણ કર્મથી નવરો હો.મો. ૭ માયાની છાયા બહુ, તેણે સ્ત્રીવેદ બાંધ્યો હો; ગચ્છપતિ પણ કોઈ કર્મને, જોરે ચરણ ન સાધ્યો હો.મો. ૮ સકલ પાપનું કામ છે, વિબુઘ જન એ નિંદે હો; કલિકલુષની ખાણી છે, તપ ચરણ નિકંદે હો.મો. ૯ અપયશ કલંક નિશાન છે, એ માયા મૂલે હો; ગોયમ એણે તેણે સમે, પ્રવચન પ્રતિકૂલે હો.મો૧૦ એહવી માયા દાખવી, પણ સૂરીએ નવિ કીઘી હો; અણુ માત્ર માયા તણી, છાયા નવિ લીધી હો.મો.૧૧ શ્રી. ૨૭]
