________________
ખંડ ૪ / ઢાળ ૨૮
શક્તિએ ન કીધું તપ ઘણું, વલી પર્વતિથિ લહી નાંહિ; ઘર કાજને પરવશ થઈ, નવિ જ્ઞાનનો ૨ે અભ્યાસ મનમાંહિ. મા૦ ૫ ઘરમોહ કેવલ આણીઓ, જાણીઓ નહીં કાંઈ સાર; સજ્જય ધ્યાન ન સેવીયાં, નવિ જાણ્યો રે કાંઈ પંચાચાર. મા૦ ૬ કિં બહુના વિલખે હોવે, મેં પોષીઓ પાપકુટુંબ; ધર્મઅંશ નેહે સેવ્યો નહીં, એમ હાર્યો રે નરભવ અવિલંબ. મા૦ ૭ તો કારમે નહિ સરર્યાં, જે બહુ ઘોર દુઃખ દાતાર; એ કુટુંબ સયણાં અનુસરી, દુ:ખદાયી રે એ કીઘ સંસાર. મા૦ ૮ નિષ્કારણ ઉપગા૨ીઓ, જીવલોકે ધર્મ સહાય; એ ૫૨મ બંધવ સમ સયણ એ, હિતકારી રે સુખ નિવૃત્તિદાય. મા॰ ૯ નિશ્ચય થકી એ સુખ દીએ, તે ધર્મ ટાલે કર્મ; તે દેશ સર્વથકી હોયે, હવે આદરું રે લહું તેહનો મર્મ. મા૦૧૦ એ સામગ્રી સવિદોહલી, ચતુરંગ લહેવો દુર્લભ; એ ધર્મ ધ્રુવ અક્ષય અછે, સહગામી રે નહીં જેહમાં દંભ. મા૦૧૧ છતે આયુષે સાધીએ, જ્ઞાન દર્શન ચરણના યોગ; કર અંજલિ જલ પરે જાય છે, એ જીવિત રે પછી શ્યા હોય જોગ. મા૦૧૨ બલ વીર્ય પણ દિન દિન ઘટે, જેમ જાજરું ભૃદભાંડ; ભ્રૂણભક્ષકાષ્ઠ તણી પરે, એ અસાર રે જે શરીરનો પિંડ. મા૦૧૩ તપ નાણ ચરિત્ર નવિ ઘર્યાં, વલી કર્યાં આસ્રવ પંચ; ખલ ખેંચ નાણી ચિત્તમાં, અનાચારના રે કીધા બહુલા પ્રપંચ. મા૦૧૪ જરા રાક્ષસીને મુખે પડ્યું, એ દેહ રોગનું ગેહ; તારુણ્યમાં તરુણી તણી, દ્રષ્ટિપાતે રે મેં કીધો નેહ. મા૦૧૫ તે તરુણમાં રાગી હોઈ, તે વૃદ્ઘભાવે વૈરાગ; પલિત શિર વલી વીંટીયો, મુખે લાલ રે રંગતદશન વિભાગ. મા૦૧૬ જલબિંદુ ચંચલ જીવિતં, ક્ષણરંગ ભંગુર દેહ; મૂર્છા કિસી એ ઉપરે, એ કુલટા ૨ે છે નારીનો નેહ. મા૦૧૭ તે ભણી મૂકીને સવે, એ પાપ કરમ અબ સંગ; જરા ન આવે જ્યાં લગે, નહીં દેહ રે વલી રોગનો સંગ. મા૦૧૮
૧. માટીનું વાસણ ૨. સફેદ વાળ ૩. દાંત રહિત
४०३
