________________
ખંડ ૨ / ઢાળ ૩
શુક વ્યતિકર સઘળો તિહાં દાખવ્યો, ફળ ગુણ ભાષ્યો તામજી; હર્ષ ઘરીને રે મિત્ર પ્રત્યે કહે, કહાં તે શુકનું ઠામજી. પુ૦૩૧ તે ફળ લેઈ રે તિહાંથી ચાલીયા, બેસી રથે પંથે જાયજી; આગળ જાતે રે સર એક આવીયું, તિહાં ‘પ્રહ સમય તે થાયજી. પુ૦૩૨ પ્રાતઃ સમયની રે સવિ કરણી કરી, પાવન કરી નિજ દેહજી; ગુરુ ફળ આપે રે વિઘિણું ભોગવ્યું, લઘુ ફળ વહેંચી દેયજી. પુ૦૩૩ તસ પાસે એક નંદનવન જિસ્યું, વન એક છે અભિરામજી; તે જોવાને કુમર તિહાં ગયા, સરસ ૐસચ્છાય સુઠામજી. પુ૦૩૪ જોતાં જોતાં રે વન શોભા તણી, બહુ બહુ ભાતિ વિનોદજી; જ્ઞાનવિમલ ગુરુ તિહાં કણે નિરખીયા, વાથ્યો મનનો પ્રમોદજી. પુ૦૩૫ II દોહા II
૭૯
શાંત દાંત અંતર બહિ, નિર્વિકાર પરિણામ; ક્રિયાવંત સંયમ ગુણે, ચરણ ક૨ણ અભિરામ. દયાવંત ષટ્કાયના, મૈત્રિપવિત્રિત કાય; અપ્રતિબધ વાયુ પરે, કરે વિહાર અમાય. ધ્યાન ઘરે ત્રિક૨ણપણે, તે દેખી મુનિરાય; પરમ પ્રમોદે પ્રણમિયા, પૂજ્ય તણા તિહાં પાય. તીરથ જંગમ સાધુ છે, તસ દર્શન તે પુણ્ય; મનમાંહે એમ ચિંતવે, આજ થયો હું ધન્ય. બેઠો યથોચિત આગળે, મુનિ નિરખે ઘરી નેહ; ભદ્રક ચિત્ત ભક્તિ મળી, એક જીવ દીય દેહ. પ ઘર્માશીષપૂર્વક દીએ, અતિ ઉપદેશ રસાલ; દુર્લભ માનવભવ લહ્યો, જિમ મરુમાં Ūસુરસાલ. ૬ કર્મભૂમિ વળી આર્ય એ, જનપદ જાતિ કુલવંશ; તનુ પટુતા ગુરુ આર્યની, સામગ્રીના અંશ. ૭ સાંભળવું આગમ તણું, સદ્દહણા રુચિ સાર; આદરવું અંગે કરી, એ દુર્લભ આચાર. ૮
૧. પ્રહર, ત્રણ કલાક ૨. પોતે ૩. સુંદર છાયા ૪. આંબો ૫. સ્વસ્થતા
૩
