________________
૬૫
ખંડ ૧ | ઢાળ ૧૯ જી અછે ત્રિવિઘ સંસાર, મિત્ર શત્રુ ઉદાસીનતા જીરેજી; જી કહે તુમચો એ પુત્ર, જુઓ ડહાપણની પીનતા જીરેજી. ૩૩ જી. રાજકુમરે જે લીઘ, અશ્વ તે લઘુ મૂલ્ય પ્રૌઢ તનુ જીરેજી; જીવ આ મહા મૂલ્ય લઘુ અંગ, અશ્વ લીઘા તુમ સુત મનું જીરેજી. ૩૪ જીવ જેહ જનકની આણ, ન કરે તે સુત નહીં ભલો જીરેજી; જી. કીઘો એમ પોકાર, કોણહીક નર ઘરી આમલો જીરેજી. ૩૫ જી. શેઠ સુણી કહે એમ, રે ગાઢ સ્વરે શું લવે જીરેજી; જી ઘન મુજ ઘરે સવિ જેહ, તે એહનાં ભાગ્ય વશે હવે જીરેજી. ૩૬ જી એહનાં પુણ્ય પસાય, ઘન ઓછું ન હોયે કદે જીરેજી; જીદૂર્વાફૂપનું નીર, વાઘે કાઢ્યું જેમ નદે જીરેજી. ૩૭ જીવ જ્ઞાનવિમલ સૂરિ એમ, ભાખે રાખે જે પ્રીતડી જીરેજી; જીવ ખલવચ સુણી મન ભંગ, ન કરે તેહની ઘન ઘડી જીરેજી. ૩૮
|| દોહા II. એહવે કુમર ઘેર આવિયો, પ્રણમી તાતના પાય; ધે વાજીયુગ ગ્રહ્યા, લક્ષ દ્રવ્ય ઠહરાય. ૧ ભલું કર્યું મુખ એમ કહી, આખું ઘન નિજ હાથ; પુત્ર ઉત્સગે આરોપિયો, જિમ) મુકુટે રત્નની જાત. ૨ પિતા આદેશથકી તિહાં, ગારુડ રત્નવિચિત્ર; સુવેગ નામે રથ કારવ્યો, જોતાં નયન પવિત્ર. ૩ નૃપ સારથિના વંશનો, એક કુમર સુકુમાલ; નામ ઘનંજય સારથિ, ઉદ્યમવંત દયાલ. ૪
સ્નેહી સ્વામિદિલે ચલે, ગંભીરમ ગુણયુક્ત; વિનયી ભક્તિ અતિ ઘણો, પ્રાપ્ત પરીક્ષ જે ઉક્ત. ૫ શુભ મુહૂર્ત જોઈ કરી, લેઈ પિતા આદેશ; મિત્ર સહિત તે સારથિ, રથનો કીઘ નિવેશ. ૬ બુચકારી હોય અશ્વને, કર ફરસી સુકુમાલ; સૂક્ષ્મબુદ્ધિ સુશિક્ષિતને, બાંધે ઘૂઘરમાળ. ૭ વસ્તુ નવીન અભુત ગુણે, દીઠે મન સુપ્રસન્ન;
થાય તેમ વળી તેહના, કરવા બહુત યતત્ર. ૮ ૧. જાડાપણું ૨. બે ઘોડા
