________________
૨૫૪
શ્રીચંદ્ર કેવલીનો રાસ
વઘ બંઘ આતંકહ, શોક દારિદ્ર અપમાન,
તિલમાત્ર મનોરથ, સીઝે નહીં કિણ ગાન. માન નહીં ભવ એમ અસંખહ, ભ્રમણ કરીને પાવે, તગરાપુર માનવભવ અનુક્રમે, ઇભ્ય પુત્ર તિહાં થાવે, જાત માત પિતા મરણ, થયો લક્ષ્મીનો નાશ, લોકમાં અતિ નિંદિત હુઓ, નહીં કિહાં ભોજન આશ. ૮
દોભાગી રોગી, સોગી દુઃખનો ગેહ, નિજ ઉદર ભરણનો, તેહનો પણ સંદેહ; અનુક્રમે તિહાં કેવળી, આવ્યા વનમાં જાણી,
વાંદી નિજ અશુભનું, નિમિત્ત પૂછે તિહાં નાણી. જાતે સંકાશ તણે ભવે, દેવદ્રવ્યનો નાશ કીધો, અગિયાર કાંકણીનો તે તેહથી, એ દુઃખથી થયો પ્રસિદ્ધો, નિસુણીને તે આતમ નિંદે, હા હા અનાર્ય હું કુમતિ, નિર્લજ કાયર પાપાત્મા હું, નિંદી એમ થયો સુમતિ. ૯
માનવભવ પામી, અરિહંત ઘર્મ ન જાણ્યો, સિદ્ધાંત સુણીને, સાચો મન નવિ આણ્યો, હું લોભી મૂઢો, નિજ કુળનો અંગાર,
નગરમાંહે અઘમ હું, ન કર્યો ઘર્મ લગાર. સાર દેવદ્રવ્ય તે મેં ભખીઓ, લખીઓ કર્મવિપાક, કહો સ્વામી હવે કેણી પેરે છૂટું, જેમ હોયે ભવ પરિપાક, જ્ઞાની કહે જે દેવ તણું ઋણ, આપે જો સર્વાશ, કરે ન્યાય વ્યાપારે ઉપાર્જી, તો છૂટે દુઃખપાશ. ૧૦
કરે તેહ અભિગ્રહ, ભોજન વચન પ્રમાણ,
અઘિકું સવિ થાયે, તે સવિ દેવદ્રવ્ય જાણ; તિહાં હું જોડું, ટોડું એણી પરે પૂરવ કર્મ,
ગુરુમુખ એમ અભિગ્રહ, કરી પામ્યો જિન ધર્મ. એમ કરતાં જે ઘન વ્યાપારે, લાભે કોટિધ્વજ થાય, પણ તે સઘળું ચૈત્યદ્રવ્યને, અર્થે સુપેરે જોડાય, એમ કરતાં બહુ કોડિ ઉપાય, અનેક પ્રાસાદ કરાવ્યાં, સાત ક્ષેત્રમાંહે નિજ વિધિશું, સર્વ સમક્ષ વાવ્યાં. ૧. શેઠ ૨. જન્મતાં ૩. કરોડપતિ
