________________
ખંડ ૩ / ઢાળ ૧૧
૨૦૩ કહે કુમર તું માનવી, ચેષ્ટાએ દીસંત; વાનરી રૂપે કિમ અછે, અચરિજ એહ મહંત. ૧૩ એહ ઉદંતને જાણવા, ઇચ્છાવંત છું આજ; વાત મેલ જો સમજીએ, તો કોઈ સીઝે કાજ. ૧૪
II ઢાળ અગિયારમી | | (વાળું સવાયું વયર હું માહરું રે–એ દેશી) હવે કપિની રુદતી થકી રે, કર સંજ્ઞાએ તેથ; ભિતી માંહે છે આલીઓ રે, દેખાડે છે જેથ;
દેખાડે નજર સંકેત; કૌતુકી કુમર કલાનીલો રે, સાહસીયા શિરદાર; તેહી જ ઘરણીના ઘણી રે, અવર તે કાયર સાર. કૌ. ૧ તેસંજ્ઞા લેઈકુમરતે ઉઠીયોરે, જોઈતો કુંપાદોયદીઠ; લીધા તે નિજ હાથમાં રે, અંજન દોવ‘ઉક્કિટ્ટ. કૌ૦ ૨ એક કાળું એક ઊજળું રે, નિરખીને ચિંતે કુમાર; તવ વાનરી સંજ્ઞા કરે રે, શ્યામજન નયન સંચાર. કૌ૦ ૩ તે અંજન મહિમા થકી રે, કન્યા થઈ અભિરામ; દિવ્ય રૂપ વેશ ધારિણી રે, કરતી કુમરને સલામ. કૌ૦ ૪ કુમર કહે ભદ્ર તું કોણ છે રે, કોણે એમ કીધું કામ; થાનક એ છે કેહનું રે, કોણે લોપી ઘર્મનીમામ. કૌ૦ ૫ હર્ષ લજ્જા સંકર થઈ રે, ભાખે કુમરી વયણ; હેમપુરાધિપ જાણીએ રે, મકરધ્વજ જિત મયણ. કૌ. ૬ મદનાવળી તેહની પ્રિયા રે, મનસુંદરી સુતા તાસ; મદનપાળથી નાનડી રે, બહેની ગુણહ નિવાસ. કૌ૦ ૭. માતપિતાને વાહલી રે, પામી યૌવન ભાવ; નરનાં લક્ષણ જાણતી રે, નિર્લક્ષણ નાવેદાવ. કૌ૦ ૮ બત્રીસ લક્ષણ સુંદરુ રે, કરવો વર મેં તેહ; એહ પ્રતિજ્ઞા મેં કરી રે, વર વરીએ ગુણગેહ. કૌ. ૯ ૧. મોટું ૨. વાંદરી ૩. બે ૪. ઉત્કૃષ્ટ ૫. મર્યાદા ૬. વારો અથવા દાય=પસંદ
