________________
ખંડ ૩/ ઢાળ ૪
૧૬૫ ફળ્યો તે નર મુજને બહુ, મંત્ર યંત્ર દિયે ઔષધિ; ગુરુ પ્રસન્ને શું ન હોવે, વિનય મહોટો છે નિધિ. ૧૦
ગુણથી ગૌરવ બે લાલ, પામીએ જિહાં તિહાં,
નહુ નિજ કેરો બે લાલ, જાતિમદનો જિહાં. તિહા વનનું કુસુમ લેઈ, શિર ઘરે સહુયે જના; અંગથી ઉપનો મળ છંડીજે, એ દ્રષ્ટાંત છે શુભ મના. ૧૧ તે નરને મૂકી બે લાલ, હું ઇહાં આવીયો,
છું વ્યસનીયો બે લાલ, ઘન ઉપર મન ભાવીયો. ભાવિયો મેં ઇમ વ્યસન ન હોવે, ઘન વિના તેણે પડહો છવ્યો; એ કાર્ય કીધું જેહ પૂછ્યું, કહિયો એમ મુજ મરતબો. ૧૨
રાજા નિસુણી બે લાલ, કહે કિયું કીજશું,
વ્યસની નરને બે લાલ, કની કેમ દીજશું. ખીજશું તો પણ શુભ ન દીસે, વચન બોલ્યું નવિ રહે; વાત એવી નિજ અંતઃપુર, માંહે તે સવિને કહે. ૧૩
પુત્રી ભાખે બે લાલ, તાત ન એહવું,
ચરિત્ર ન હોવે બે લાલ, લક્ષણ જેહવું. તેહવી ચતુર વચન રચના, જેમ મુદ્રાદિક લહ્યું; શ્રીચંદ્ર નામે એહ મુજ વર, જનક આગે એમ કહ્યું. ૧૪
હરખ્યો રાજા બે લાલ, ગણક તેડાવિયા,
થાપે લગ્ન બે લાલ, મંત્રી સવિ આવિયા. આવિયા કુમરને તેડવાને, તવ તિહાં દેખે નહીં; સૌઘઃ અંતઃપુર પુરીમાં, કિહાંયે તેહ ગયો વહી. ૧૫
એહવું નિસુણી બે લાલ, કની મૂચ્છ લહે,
જેમ વનવલ્લી બે લાલ, હિમજલથી દહે. વહે આંસુ નયણ રોવે, રોવરાવે વળી અન્યને; કરે તે વિલાપ બહુલા, વિયોગે નર ઘન્યને. ૧૬
તેણે દિન કુણહી બે લાલ, ન જખ્યું નયરમાં,
મંત્રી હુઆ બે લાલ, મૂઢમતિ હૃદયમાં. વદે રાજા નગર લોકને, કોઈ કુશસ્થલ પુર થકી; આવિયો જાણો તેહ પૂછો, ખબર લહિયે તેહ થકી. ૧૭
