________________
૧૩૦
શ્રીચંદ્ર કેવલીનો રાસ
श्रीचंद्रकलामनोरमः स्पृशसि त्वं स्वकरैः परप्रिया उर्वी, सृजति निर्मली चित्तं, यद्भुवि निर्मलोनिशं. ४
|| પૂર્વ ઢાળ ||. ઇત્યાદિક નિજ ગુણ સાંભળી, કહે ગાયનને વર માગ રે; ઘણ કણ પટકૂલ ને ભૂષણો, નિજ ઇચ્છાએ દેઉં ત્યાગ રે. મહ૩૬ એમ નિસુણી મૂઢ તેણે માગિયો, વાયુવેગ અશ્વ તે ત્યાંહિ રે; અલ્પપુણ્યને મતિ તે કિહાથકી, બુદ્ધિ કર્માનુસારિણી પ્રાહિ રે. મ૦૩૭ તવ કુમર કહે શું માગિયું, અશ્વ આપું તુજ અનેક રે; એ તો અશ્વ તણો યુગ રથ છે, ન હોયે ઇહાં એક વિવેક રે. મ૩૮ કહે શ્રીચંદ્ર હવે ગુણચંદ્રને, રથ લાવો શ્રીપુરે જેહ રે; માગણનાં વંછિત પૂરીએ, કહે જ્ઞાનવિમલ સૂરિ નેહ રે. મ૦૩૯
|| દોહા || આણ્યો રથ તત્કાલમાં, કહે ગાયનને એમ; એક તુરંગશું તાહરું, કારજ હોશે કેમ. ૧ માગ્યાથી અધિકું દીએ, તેહિજ કહીએ દાતાર; મુહ દેખી માગે નહીં, મરે તે માગણહાર. ૨ તે માટે એ સુવેગ રથ, વાયુવેગ મહાવેગ; અશ્વયુક્ત રયણે જડ્યો, આપું તે લિયો વેગ. ૩ વળી બીજું બહુ આપિયું, દાન માન સુનિઘાન; ચિરંજીવી ચિર નંદ તું, કહે ગાયન ગુણગાન. ૪ એમ દેખી તેડાવીને, તિહાં અનેક છે ભટ્ટ;
તે શ્રીચંદ્રના ગુણ કહી, લેવા દાન ગહગટ્ટ. ૫ एकेन भट्टेन उक्तं (कवित्त)
ઘીર વીર કોટીર, દાન શિરમુકુટ સમાણો, તાહરે સુજસ કલાપ, વિશ્વ સવિ ઉજ્વળ જાણો. કાઢ્યો કૃપણતા શ્યામ, તેહ જઈને કિહાં રહિ8, કન્જલ અહિ તવ વૈરી વદનપંકજ સંગ્રહિ8. કલકંઠવરણ ઘનઘોરમાં, કૃષ્ણદિશાદિક ભામરી; શ્રીચંદ્ર દાનગુણ નીપની, કીર્તિ મૂર્તિ તેહવી ઘરી. ૧ ૧. પ્રાહ=કહેવું
