________________
૧૧૯
ખંડ ૨/ ઢાળ ૧૦ ક્રોઘ માન લોભ ને માયા, ભવકુંડે જે જન આયા; ઉચ્છાળે અવિરતિ ગેડી, અજ્ઞાન દંડશું જેડી. ૭૫ પખે લીધા વિષ્ણુ પંખી, ભવ્ય અભવ્ય જીવ પક્ષી; દુર્વાસના વાય વંટોળે, તેહથી ભવકુંડમાં બોળે. ૭૬ હવે ચારિત્ર નૃપના સાથી, તે પણ ભવમાં રમે હાથી; દાન શીલ તપ ત્રિઢુ પુરિષા, ભાવના વનિતાને સરિખા. ૭૭ શ્રદ્ધા ગેડીશું ઉછાળે, સિદ્ધકુંડામાંહે ઘાલે; ભવ્યપ્રાણીએ પદ લીઘા, જે સમકિત ગુણથી સીધા. ૭૮ એમ રમત કરતાં જીતે, ભવ ભયના ભ્રમણ અતીતે; સુણી રામત એહવી વાત, સુણી સુખણી થઈ સખી જાત. ૭૯ એમ ગોષ્ટી કરી બહુ વાર, હરષ્યો સહુયે પરિવાર; સખી ચંદ્રકળાને ભાસ, શ્રીચંદ્રનો કેહવો પ્રકાશ. ૮૦ यतः-लक्ष्मी केलिसरोऽट्टहासनिचयो दिग्स्त्री वधू दर्पण
श्यामा वल्लि सुमंखसिंधु कुसुमं व्योमाब्धिफेनोद्गमः तारा गोकुल मुक्ति गौरनिगृहं छत्रं स्मरक्ष्मापतेश्चंद्र श्रीसकलश्चिरं विजयतां ज्योत्स्ना सुधावापिका १
ચાલ
એમ નિસુણી કળાની વાણી, મનમાં હરખ્યા ગુણી પ્રાણી; કહે કુમર હવે તમે દાખો, ચંદ્રકળાનું વર્ણન આખો. ૮૧ તતઃ કુમાર: પ્રહ-(શાર્દૂ૦)
ॐकारो मदनद्विपस्य गगनक्रोडस्य दृष्ट्रांकुरः तारामौक्तिकशुक्तिरंधतमसस्तंबेरमस्यांकुशः शृंगारार्गलकुंचिकाविरहिणी मानच्छिदां कर्तरी संध्या वारवधूनखक्षतिरियं चांद्रीकला राजते १
ચાલ ચિત્ત ચમકી કહે સવિ તિહાર, ભલો યોગ મળ્યો અનુકાર; પંડિત ગુણથી કુલ જાણ્યું, અનુપમ છે એમ પિછાણ્યું. ૮૨ એમ કરતાં રયણી વિહાણી, કર જાલીને લાવે તાણી; તવ શેઠ કહે એમ વાણે, નહીં આવે કુમર એ પ્રાણે. ૮૩
