________________
૯૭
ખંડ ૨ / ઢાળ ૭
અતિ સુંદર રૂપ દેખીને, ચિંતે મનમાં એમ; વનિતા તો બહુ દેખીએ, પણ એહશું મન પ્રેમ. ૫ સ્નેહલ નયને જોયતાં, માંહોમાં તિહાં મિત્ર; ચિંતે કારજ એહનું, થાઓ મન પવિત્ર. ૬ કહે કુમર હવે મિત્રને, અહો દુર્જય ચિત્તચાર; રોકાતું પણ નહિ રહે, જેહશું સ્નેહ વિકાર. ૭ ઘીર વીર કોટીર છે, સંસારે બહુ જa; પણ દુર્ધર મન વશ કરે, તે વિરલા જગઘન્ન. ૮ મન વિકલ્પના સિંધુમાં, જસ વિવેક વરયાન; સ્મરગિરિથી ભાગું નહીં, તે નર લહે બહુમાન. ૯ यतः-अहो आस्याआस्यं कटिरे नयने भालमरीरेः,
कपोलाभ्यां भद्रं शुकमुखिमिविघ्राणपुटकं; श्रवः पाली दोलाकिंलवपुरी बिंबाधरयुगः, किमन्यत्सर्वेपि प्रकृति सुभगास्त्ववयवा. १ સ્ત્રી મુખ લાવણ્ય ચંદ્રમા, દેખી પ્રેમજળ વૃદ્ધિ; તારુણ ગર્જાયે ન ભંજીએ, તે નર પામે સિદ્ધિ. ૧૦ તિહાં લગે લજ્જા વિનય યશ, તિહાં પુરુષારથ હૃતિ;
કામ કટાક્ષ રમણી તણા, જિહાં લગે હૃદ ન પતંતિ. ૧૧ यतः-वामा वाममुखेंदुमंडललसल्लावण्यचंद्रातप,
प्रेखत्प्रेमपयः समुच्चयसमुत्फुल्लाधिकारोर्मिभिः; तारुण्योच्चरातौ विवेकवहनं मध्ये मनोब्धे द्रुतं, यस्माम्फुल्य न भज्यते स्मरगिरा स्तोकः सलोकः क्षितौ. १
આ શ્લોકનો ભાવાર્થ દસમી તથા અગિયારમી ગાથામાં છે. सन्मार्गे तावदास्ते प्रभवति पुरुषस्तावदेवेंद्रियाणां, लज्जां तावद्विधत्ते विनयमपि समाबते तावदेव; भूचापाकृष्टमुक्ताः श्रवणपथगतानीलपक्ष्माण एते, यावल्लीलावतीनां न हृदि धृतिमुखोनालपक्ष्माण एते. २ ૧. ચિત્તની ગતિ ૨. શિરોમણિ ૩. ઘન્ય ૪. જહાજ પ.તૂટ્યું
