________________
ખંડ ૨ | ઢાળ ૭
૯૫
તેહવું જાણીને ઉદ્યમ કરો રે, સખીઓ છો માહરી સહિયર બાંય રે. ૫૦ ૨૧ જાણો તેહનો એ નંદન હોયજો રે, ભૂપ પ્રઘાન કે શેઠ સંબંઘ રે. મનમાં ઘાર્યો જે તે પતિ સતીને હુયે રે, અવર મૂકી દિયો સઘળા ઘંઘ રે. ૫૦ ૨૨ નગરીમાંહે એ કિહાંયે જાયશે રે, તેહ ભણી ચાલો એહને કેડ રે. એમ કહીને સવિ વાહન ચઢ્યા રે, ચાલ્યા કુમરની પૂઠે ન કરી જેડ 2. પુ. ૨૩ ચતુરા કોવિદા તુરત તે મોકલી રે, આપે રહી ચૈત્ય સમીપે તેથ રે. જોવે એમ નજરશું દૂર રહી હતી રે, અનિમિષ નયને કરી કુમર છે જેથ રે. પુ. ૨૪ જેમ ચકોરી ચંદ્ર તણી સુઘા રે, પીએ સાદરશું તેમ એ બાળ રે. ગુણચંદ્ર પણ તિહાં દીઠી પદ્મિની રે, સિંહાવલોકન કરતાં રાજ મરાળ રે. પુ. ૨૫ હર્ષ પામીને તેણે ભૂસંજ્ઞા કરી રે, કહ્યું નગરાદિક સઘળે ઠામ રે. કન્યા પણ સમજી સવિ કરપલ્લવે રે, વંશ કુલ ગોત્ર પવિત્ર જે નામ રે. પુ. ૨૬ ભાવ જણાવ્યો આપણ પદ્મિની રે, ‘ભૂસંજ્ઞાથી સઘળી કીધી વાત રે. વિલંબ કરાવો ઇહાં કણે મિત્રજી રે, તો આવી બને સઘળી વાત રે. પુરા ૨૭ નિજ માતાને સર્વ જણાવે પદ્મિની રે,
તેણે પણ માંડ્યા તેહ ઉપાય રે. ૧. પાછળ ૨. આંખથી ઇશારો
