________________
धर्मपरी
खंग
॥४
॥
माजा ॥ प्रोहीत प्रधान कोटवाल, तेहने काढी मूकुंरे ततकाल ॥ हो ला ॥ सु ॥२॥ हुँ थापुं करी पटराणी, बीजी तुम आणे पाणी ॥ तव सुंदरी कहे तुमे राय, चोथे पोहरे मुज घर मांय ॥ हो ला ॥ सु० ॥१॥ त्यांथी थावी निज घर माहे, पाडोसण डोसी जे त्यांहे ॥ तेहने तेमी समजावे एम, कागल लखी आपुं जेम ॥ हो ला ॥ सु० ॥२२॥ बीजा खमनी सातमी ढाल, नेमविजय कहे उजमाल ॥ तुमे सुणजो बाल गोपाल, आगल कहुँ वात रसाल ॥ हो ला ॥ सु० ॥२३॥
उदा. कागल ल उतावली, रात रहे घमी चार ॥ रोती रमती आवजे, करती अति पोकार ॥१॥ समजावी पामोसणी, घरमां एक मजूस ॥तेहमां खानां चार बे, चोखी करी ल लूस ॥१॥ एम करतां संध्या थर, श्राव्योप्रोहीत जाम ॥आदरमान दीधो घणो, लटपट करती ताम ॥३॥ नोजन नाजन करे घणां, सजी सोल शणगार ॥ हाव नाव देखामती, पोहोर रात तेणी वार ॥४॥ कोटवाल रही बारणे, कहे| कमाड उघाम ॥ मांहीं थकी बोली तिहां, हुँ जोतीती वाट ॥५॥ तव प्रोहीत नारी नणी, कहे हवे कोण हेवाल ॥ जो जाणे मुजने सही, टाले गम ततकाल ॥६॥
