________________
धरी, वेचण यावी ताम ॥ २ ॥ दहीं दूध जाजन जरी, यावी केशव पास ॥ श्रच रिज पाम्या रूपथी, ते वितक सुण तास ॥ ३ ॥ कामे पीमाणो घणो, विरहानल संताप ॥ अवर नारी ते नवि गमे, लेइ लागी ते आप ॥४॥ सोल सहस्र गोपी तणो, त्यां उतार्यो मोह || राधा उपर प्रति घणो, पाम्यो त्यां व्यामोह ॥ ५ ॥ सुण राधा गोवालणी, तुजशुं रंग अपार ॥ अवर नार मुज नवि गमे, तुज सम को नहीं संसार ॥६॥ दा आप मटुकी तपुं, सांजल मारी वाण ॥ प्रेम धरो मशुं तमें, म करो खेंचा ताण ॥ ७ ॥ तव बोली राधा तिहां, सांजल राजा राम ॥ पुरुषोत्तम ए वातमां, किम सीजे तुम काम ॥ ८ ॥ नारायण सुर नर कहे, प्रयुक्त बोलो श्राज ॥ मोटा पण खोटा दिये, राखो तुमारी लाज ॥ एए ॥ नीच जाति श्रहीरनी, जोला श्रमे नरवाम ॥ तेहने एवं केम घटे, पेखी किम पमो खाम ॥ १० ॥
ढाल सातमी.
कर जोकी कामनी जंपे, कहेतां थरहर काया कंपे-ए देशी. सांजल धर्मशास्त्र विचार, ए नहीं उत्तम श्राचार | परनारी लंपट नर जेह, मरीने डुरगति जाये तेह ॥ हो लाल ॥ सुणजो साजन सहुको ॥ ए कणी ॥ १ ॥