________________
धर्मपरीकोपे चड्यो, तेमावी ततकालनाणेज नणी ढींक पाटुए, मार दीधी तेणे ताल ॥१२॥घरथीपाखंम २
काढी मेलीयो, लोक करे अपवाद ॥वांक नहीं नाणेजनो, विण वांके कीधो वाद ॥१३॥लोके ॥३७॥ मली विचारीने, माधवनो दीयो नाम॥अतिमोही नर एहवो, सहु कहे गमोगम ॥१॥N
ढाल पांचमी. _जंबछीपना नरतमां, एलावरधनपुर सारोरे-ए देशी. मनोवेग कहे सांजलो, विप्र विचारो जेमरे ॥अतिमोही नरनी परे, तुमे करशो वली तेमरे ॥ सूरिजन सांजलजो कथा ॥ ए आंकणी ॥१॥ जे जेणे वस्तु मोहीया, ते जाणे एह साररे ॥ शुज अशुन जाणे नहीं, नूला जमे गमाररे ॥ सू० ॥२॥ वेद पुराण जे तुम तणां, तेणे मोह्या अपाररे ॥ वचन तेह तणां श्रादरी, अघटतुं करे संसाररे ॥ सू० ॥३॥ यथार्थ वचन मुज नाखतां, जो होय शिदा पातरे ॥ नाणेज महाबुद्धिनी परे, (केम न ) होये श्रम तणो घातरे ॥ सू० ॥ ४ ॥ नक्ष अनद अंतर कह्यो, पेय अपेय विचाररे ॥ अनाचार श्राचार नहीं, ते नर मूढ गमाररे ॥४॥३७॥ सू० ॥ ५॥ ब्राह्मण वयण तव बोलीया, सांजलो नाइ नीलोरे ॥ श्रम मांहीं मूढ को नहीं, अतिमोही कुशीलोरे ॥ सू० ॥ ६ ॥ वामव कहे जार सांजलो, मंजारमा एक