________________
श्राव्यो नगर मोकार ॥श्रुतसागर मुनि नेटीया, विद्या तणोरे नंडार ॥१०॥दुष्ट वाक्य मंत्री बोलीया, वाद कीधो तिहांसार ॥ विप्र चार हरावीया, मान खंड्युं तेणी वार॥११॥ नरपतिए निचंबीया, एके हराव्या बाज ॥ मुरखा गर्व न आणीए, करो न एवां काज ॥ १५ ॥ ऊखवाणा पडी गया, नीचे जुवे निज पाय ॥ कृष्ण वदन तेहनां हुयां, मारवा कीधो उपाय ॥ १३ ॥ ब्राह्मण वादे हरावीया, गुरु आगे कहे वात ॥ श्राचार्य त्यां तव बोलीया, मुनिवरनो होशे घात ॥ १४ ॥ श्रुतसागरे गुरु पूर्वीया, विघन किम पूरे जाय ॥ गुरुजीए तव नाखीयु, वादस्थानके तुमे जाय ॥ १५ ॥ ध्यान धरजो रुयमो, उपसर्ग जाशे तेम ॥ सांजलीने मुनि तिहां गयो, कायोत्सर्ग रह्यो जेम ॥१६॥ चार मंत्री तिहां श्रावीया, खड्ड काढी ते वार ॥ चारे जण एक घा करे, खील्या जो ते सार ॥ १७ ॥ सूर्योदये तिहां श्रावीया, लोक तणां वली वृंद ॥ फट फट जुंमा सहु| जणे, पाप तणां एह कंद ॥ २० ॥राजा तव तिहां श्रावीयो, गाल दीए अघोर ॥ ध्यान पारी मुनि बोलीयो, उखेलो एह नोर ॥ १५॥ राजाए दंडी करी, खर रोहण| वली कीध ॥ विगोश्ने काढीया, देसोटो तिहां दीध ॥ २०॥ पहेला खंडनी सोलमी, |ढाल कही सुविसाल ॥ नेमविजय कहे सांजलो, आगल वात रसाल ॥१॥