________________
||गोरी नणे तो शुं एहनेरे, केस होये दर्शन फोक ॥स०॥४॥ तव तुल्या हर तपसीनेरे,
मागो श्रापुं वरदान ॥ तपसी चिंते ए पार्वतीरे, त्रिजुवन माहे निधान ॥ स ॥५॥ || शंकर मारी हुँ जोगद्रे, नश्मांगद नणे सार ॥ जो तुव्या आपो श्रमेरे, वंबित फल | दातार ॥स ॥ ६॥ जेने माथे मूकुं हाथमोरे, जस्म थाये बली तेह ॥महादेवे दीधो वर जलोरे, दानव पुंठे थयो जेह ॥स० ॥ ७॥ ईश्वर नाठा जाय सहीरे, तापसे तव कीधी केम ॥ ईश्वर चिंतवे मन मां हिरे, हाथ\ घाली में हेड ॥ स० ॥ ॥ नासीने किहां जायQरे, पापी लाग्यो मुज पुंग ॥ अज्ञानी घेलो थयोरे, नारी बोले एने ||तु ॥ स ए॥ सघला देव तुमे सजिलोरे, हुं फुःख पामुं बुं श्राज ॥ दानवने मारो ||तुमेरे, नवि थापुं वरराज ॥ स ॥१०॥ ब्रह्मा विष्णु पधारजोरे, ए पापीनो करो नाश ॥ एक मूरति त्रिहुंनी श्रापणीरे, वेगे धाउँ सहु पास॥ स॥ ११॥ केशव ज्ञान विचारीनेरे, ईश्वरनी जाणी वात ॥ पार्वती रूप करी तदारे, दैत्यनो करवा घात ॥सण॥१२॥
वेगे श्रावी देवी उमीयारे, लीधुं कंकण तिण खेव॥हर गौरी दोय उलव्यारे, घाट्यु || कंकण कर देव ॥स० ॥ १३ ॥ रूप थयुं पार्वती तणुंरे, उमीया बोली तेणी वार ॥ कुण रूप कुण तमे थबोरे, तापसीने कहे तेणी वार ॥ स०॥१४॥ सांजलो गौरी तुमे कटुरे,