________________
धर्मपरी
बेरे, तिहां वसे श्रीकंठरे॥सा॥३॥ नारायण देव तुम तणोरे, चौद जुवन विख्यात॥ चौदनुवन मुखमां वसेरे, शत्रु तणो करे घातरे ॥सा ॥ १४॥ पुरुषोत्तम पवित्र जलोरे, चौद जुवननो राय ॥ लोक सहुने उधरेरे, वांदे तेह तणा पायरे ॥ सा ॥ १५॥ शंख चक्र गदा धरेरे, सारंग धनुष वली सार ॥ मस्तक मुगट सोहामणोरे, कंठे एकावल हाररे ॥सा ॥ १६ ॥ काने कुंगल कलकतारे, बढेरखा बांहिं अपार॥ सोल बाजूषण शोजतारे, गुण नवि लाने पाररे ॥सा ॥१७॥ दामोदर एहवो कह्योरे, अथवा साचुं के जूठ ॥ विप्र विचारी बोलजोरे, उचरीए नहीं कुठरे॥सा ॥ १७ ॥ पुराण प्रसिद्ध ए जाणीएरे, महीतल मोटो देव ॥तुम वचन मान्यां खरांरे, श्रमे करीए एनी सेवरे॥ |सा ॥ १७ ॥ ब्राह्मण तव सहु हरखीयारे, कर जोडी कहे सार ॥ साचां वयणां तुमे| कहोरे, खोटां नहीं लगाररे॥सा ॥ २०॥ ए वात साची श्रमे लडंरे, तुमे कही ततकाल ॥ पहेले खंडे मुनि नलीरे, नेमविजय उजमालरे ॥ सा ॥१॥ .....
उदा.
|॥१५॥
मनोवेग तव बोली, सुणो हिजवर वाण ॥नंद गोपगोवाली, नीच कुले ते जाण १॥ गाय नेंस तेहने घणी, बालांनो नहीं पार ॥ ते सहु चारे कानुडो, वारु वन
