________________
धर्मपरी०
11 282 11
"
तेनो थावे ॥८॥ चिंते चित्तमां एम, अहो अहो ए जोजन ॥ करी कोइ दाय उपाय, जमीए तो धन दिन ॥ ए ॥ साली दाली घृत गोल, जात जातनां व्यंजन || बेसी राजा साथ जमे नयन करी अंजन ॥ १० ॥ रसलंपट थयो चोर, स्वाद ते न मूकाए ॥ खा जाये नित्य, राजा दुर्बल थाये ॥ ११ ॥ मतिसागर परधान, पूढे नृपने जाखो || देव डुबला कांय, कारण मुजने दाखो ॥ १२ ॥ अन्न अरुचि तुम कोय, अथवा बीजी चिंता ॥ कहेवा सरखी वात, होये तो कहो गुणवंता ॥ १३ ॥ तुजथी बानी वात, मारे नहीं कहे भूप ॥ पण बे चरिज एक, सांजलो तेह सरूप ॥ १४ ॥ घणुं जमुं दिन दिन, तृप्ति न पामे देह || हास्य वचन बे ए मांहे, कह्युं न जाये ते ॥ १५ ॥ सांजली ए विरतंत, मंत्री चित्त धरेरी ॥ श्रदृश्य को नर कोय, जो जन नक्की करेरी ॥ १६ ॥ निश्चय करी परधान, जोजन मंरुप श्रागे ॥ सूकां छर्कनां पान, फूल बिखेर्या विभागे ॥ १७ ॥ श्राप रह्यो परबंन, जोजन अवसर आयो ॥ चरणे चांप्यां पान, मंत्रीसर मन जायो ॥ १८ ॥ दीधां दृढतर वार, सुनट चिहुं दिश मूक्या ॥ करीख तणां जे गम, धूम रथे ते फुंक्यां ॥ १७ ॥ धूम तणे संजोग, नयन अंजन सवि नाठो ॥ रूपषुरो प्रत्यक्ष, सघले सुजटे दीगे ॥२०॥ पाबेवाइ बांध, आयो
खंग ७
॥ १४२ ॥