________________
तणीरे, मूकी मन खल खांचोरे ॥ सु०॥ ६॥ दीजे अमने सुखासिकारे, खामि थापो सेस ॥ श्ररथ सरें अमने घणोरे, तुमने सान विशेषोरे ॥सु॥७॥ तव त्रिभुवन स्वामी कहेरे, सांजलो राय सुजाण ॥नोग करम तुमने घणोरे, केम पालशो पच खाणोरे ॥ ७॥ तव रावण फरी विनवेरे, मुजथी थाये जेह ॥ तेह उपाय कहो ह. वेरे, पालुं निश्चय तेहोरे ॥ सु॥ ए॥ वीशमा स्वामी तव कदेरे, तुमथी थाशे जेह ॥ नव नेदे जे शील बेरे, तेहनो नांगो एहोरे ॥ सु०॥ १० ॥ जे स्त्री राजी थ कहेरे, तेहशुं जोग विलास ॥ राजी विना श्रमशो मतीरे, एहवो व्रत उबासोरे ॥ सु ॥ ११॥ तव व्रत लीधो जिनने मुखेरे, रावण मनने रंग ॥ तव खरपूषण एम कहेरे, व्रत खेवा उबरंगोरे ॥ सु० ॥ १२ ॥ जिननी मूरति नित्य प्रतेरे, पूजीने लेलं अन्न ॥ न करुं दातण पूज्या विनारे, त्रिकरण राखुं मन्नरे ॥ सु ॥ १३ ॥ व्रत सीधो बे जणे तिहारे, श्राव्या श्रापणे वास ॥ मन शुझे पाले तिहारे, पाम्या हरख नहासोरे ॥ सु० ॥ १४ ॥ विद्यानी शक्तिए करीरे, चाले अंबर वेग ॥ तीर्थयात्रा करता फरेरे, सबली जेहनी तेगोरे ॥ सु ॥ १५ ॥ विहार कर्यो जिनवरे तिहारे, फरता देश विदेश ॥ नविजनने प्रतिबोधवारे, तरण तारण विशेषोरे ॥ १६ ॥ पांचमा
