________________
ભિવ ૧૮ મો
આટલી માહિતી મેળવી ત્રિપૃષ્ઠકુમારે પિતાનું પરાક્રમ બતાવવાની તક જાણી પિતાને શેષ પરિવારને પાછો વાળ્યો. સિંહની ગુફા પાસે તે એકલે જ જઈ પહોંચે.
કુમારનું પરાક્રમ જોવાની કૌતુકવૃત્તિથી ત્યાં ઘણા લેકે એકઠા થઈ ગયા અને દૂર રહીને જેવા લાગ્યા.
કેલાહલ સાંભળીને સિંહ એકાએક નિદ્રામાંથી જાગી ઉઠે. એણે બગાસું ખાઈ, મહું પહોળું કરી, માથું ધૂણવ્યું. પૂંછડું જમીન ઉપર પછાડી કાન બહેરા થઈ જાય એવી ગંભીર ગર્જના કરી એ ઊભે થયે અને મંદમંદ લીલાપૂર્વક કુમાર તરફ જોવા લાગે.
સિંહને જોતાં જ કુમાર ચિંતવવા લાગ્યા
અહો! આ મહાનુભાવ પૃથ્વી ઉપર ચાલે છે. હું તે રથ ઉપર બેઠેલે છું. દાઢ અને નખ સિવાય આની પાસે કેઈ શસ્ત્ર નથી. મારી પાસે તે તલવાર અને ઢાલ છે. આ યુક્તિયુક્ત ન ગણાય ! ”
આમ વિચારીને કુમારે રથથી નીચે ઉતરીને તલવારને ઢાલ ફેકી દીધા.
ત્રિપૃષ્ઠનું આવું વિપરીત સ્વરૂપ અને વર્તન જોતાં જ સિંહના મનમાં અપમાનનો ભાવ ઉત્પન્ન થયે. “નિઃશસ્ત્ર અને નિર્ભય દૂધ પીતા બાળક જેવો, મારી ગુફામાં પેસવા આ કેણ તૈયાર થયે છે? મારા અપમાનને બદલે હું હમણાં જ એને દેખાડી દઉં !”
પૂછડું જમીન ઉપર પછાડી, ચારેય દિશાઓને ભયંકર ગર્જનાના નાદ વડે ભરી દઈ મેટું ફાડી, એક જ કેળિયામાં ખતમ કરવા કુમાર ઉપર લાલ આંખ કરી સિંહ ધસી આવ્યો. તરતજ કુમારે એક હાથ વડે સિંહને નીચેને હોઠ પકડી લીધે. બીજા હાથ વડે ઉપરને હઠ પકડી લીધો. અને જાણે જીર્ણ વસ્ત્રને ફાડતે હોય, તેમ સહજમાત્રમાં મેઢું ફાડી નાખી એને જમીન ઉપર ફેકી દીધે.
ત્રિપૃષ્ઠકુમારનું આ અદ્ભુત પરાક્રમ જોઈ લેકોએ જ્યનાદ કર્યો. ગંધર્વ, યક્ષ, રાક્ષસ, વિદ્યાધર અને કિન્નરોએ પણ જયજયકાર કર્યો.
