________________
૧૧૪
શ્રમણ ભગવાન શ્રી મહાવીર જીવન-દ્રુન
એમના ડંખથી પ્રભુના શરીરમાંથી દૂધની ધારાએ વહેવા લાગી, છતાંપણ ભગવત તે જરા પણુ ક્ષેાભ ન પામ્યા.
પછી પ્રચંડ મુખવાળી મક્ષિકાએ [ધીમેલે] વિષુવી. તે પ્રભુનુ શરીર ખાવા લાગી, તાય પ્રભુ તે અચલ જ રહ્યા. ત્યાર પછી કિઠન કાંટાવાળા વીંછી. ઉત્પન્ન કર્યાં. એમના ભાલા જેવા તીવ્ર ડખ પ્રહારથી પણ પ્રભુ તે અવિચલ જ રહ્યા.
હવે સંગમે ભારે રોષપૂર્વક દાઢાવાળા વિકરાળ નેળિયા વિકર્યાં. તેમણે ઉગ્ર દાઢાએથી પ્રભુના શરીરનું માંસ તોડી-તાડી છૂટું કરી, પ્રભુને ભારે વેદના ઉપજાવી. છતાં પ્રભુ તે અડગ જ રહ્યા.
સ’ગમના ક્રાધ હવે વધુ ને વધુ ઉગ્ર બનતા ગયા. એટલે એણે ણિધર મડા ભયંકર નાગ ઉત્પન્ન કર્યાં. ચંદનવૃક્ષની જેમ પ્રભુના આખા શરીરે વીટળાઈ જઈ એ નાગ સખત રીતે ડખવા લાગ્યા. પેાતાનુ બધુય ઝેર પ્રભુના શરીરમાં વમન કરી, દોરડીની જેમ લટકવા લાગ્યા. છતાં પણ પ્રભુ તા તદ્દન અડોલ જ રહ્યા.
પછી સંગમે દિવ્ય શક્તિથી વજ્ર સમાન દાંતાવાળા ઉંદરો ઉત્પન્ન કર્યા. તીક્ષ્ણ નખ અને દાંત વડે પ્રભુનુ શરીર ખાવા લાગ્યા. ઉપરથી તા મૂત્રધારા પણ કરવા લાગ્યા જેથી પીડા ઉગ્ર બને. પણ પ્રભુ
અડગ જ રહ્યા.
હવે સંગમે પ°ત સમાન ઊંચી ઉછળતી સૂંઢવાળા પ્રચ'ડકાય હાથીએ પ્રગટાવ્યા. આકાશને તેાડી, નક્ષત્રને પણ જાણે તેાડી પાડવા મથતા હોય, તેમ એ હાથીએ પ્રભુને આકાશમાં દૂરદૂર, વારંવાર ઉછ.ળવા લાગ્યા. વિવિધ પ્રકારની પીડા પામવા છતાં પ્રભુ લેશમાત્ર ધર્માધ્માનથી ચલિત ન થયા. એવી જ રીતે હાથણીએ પ્રગટાવી સંગમ પ્રભુને ક્ષેાભ પમાડવા લાગ્યા. ત્યાં પણ નિષ્ફળતા જ મળી.
ત્યારપછી પિશાચા પ્રગટાવ્યા. તેમણે ભયંકર રૂપ ધારણ કરીને અદૃડાય કરવાપૂર્વક પ્રભુને ક્ષેાભ પમાડવાના પ્રયત્ન કર્યાં. પ્રભુ જરા પણ
ચલાયમાન ન થયા.
