________________
સમ્યગદર્શનની પ્રાપ્તિ થતાં જ (૧) નયસારની સાચી વિકાસ યાત્રામાં શરૂ થઈ અને (૨) દેવકનો ભવ મલ્યો. ત્યાંથી શ્રી આદિનાથ ભગવંતના પૌત્ર (૩) મરીચિ તરીકે જન્મ થયે, સાથે સાથે રત્નચિંતામણી જેવું ઉત્તમ ચારિત્રજીવન પણ મલ્યું. મુનિજીવનના પરિસોથી એ લાચાર થઈ ગયે, મિથ્યાત્વને ઉદય થતાં એણે ઉત્સુત્રભાષણ કર્યુ–પરિણામે ચારિત્રરત્ન લૂંટાઈ ગયું અને સંસારની રખડપટ્ટી વધી ગઈ. ત્યાંથી એક એક ભવના અંતરે કમશઃ છ દેવભવ (૪) – (૭) – (૯) – (૧૧) – (૧૩) – (૧૫) કર્યા. તેના વચગાળામાં (પ) કૌશિક - – (૬) પુષ્પમિત્ર – (૮) અગ્નિદ્યોત – (૧૦) અગ્નિભૂતિ – (૧૨) ભારદ્વાજ – અને (૧૪) થાવર નામધારી બ્રાહ્મણ તરીકે જન્મ છ વખત જન્મ ધારણ કર્યો. પંદર દેવભવ પૂરો કરી, દીર્ઘકાળ પર્યત (૧૬) મા ભવે વિશ્વભૂતિ રાજકુમાર તરીકે સંસારના રંગમંડપમાં પ્રવેશ મા ! અહીં તીવ્ર કેધકષાયનું નિમિત્ત મળતાં જ વૈરાગ્ય પેદા થયે. અને ચારિત્રમાર્ગ સ્વીકારી સુંદર આરાધના કરી. ત્યાં પણ માનકષાયનું નિમિત્ત મળી જતાં વિશ્વભૂતિ મુનિ ગંભીર ભૂલ કરી બેઠા. ઘોર નિયાણું કરી અમૂલ્ય ચારિત્રરત્નનું લીલામ કરી નાખ્યું ! (૧૭) મે દેવભવ પૂરો કરી (૧૮) મા ત્રિપૃષ્ટવાસુદેવના ભવમાં પૂર્વે કરેલ નિયાણાના પ્રભાવે પદાધિકાર અને અતુલ બળની પ્રાપ્તિ સાથે સાથે ઉચ્ચ કક્ષાની પરંપરાથી એને આત્મા ઘેરાઈ ગયે.
પરિણામે વચ્ચે (ર૦) મે સિંહને ભવ કરી, બે વખત (૧૯) – તથા (૨૧) – મા ભવમાં એ આત્મા નરકગતિને મહેમાન બન્ય.
બસ, ત્યાર પછી તો એ જ આત્માએ (૨૨) મા ભવમાં વિમલરાજકુમાર, (૨૩) મા ભવમાં પ્રિય મિત્ર ચકવત, (૨૪) મા ભવમાં દેવક અને (૨૫) મા નંદનરાજર્ષિના ભવમાં ઉત્તરોત્તર સંપૂર્ણ જાગૃતિપૂર્વક ઉત્તમ ધર્મ આરાધના કરી, કર્મસત્તાને જોરદાર ફટકે માર્યો. ત્યારબાદ દેવકને (૨૬) મે છેલ્લે ભવ કરી અંતિમ (૨૭) મા ભવમાં અદ્ભુત સમતા અને ક્ષમા ધારણ કરી, કર્મસત્તાને તમામ હિસાબ – લેવડદેવડ ચૂકતે કર્યો.
