________________
શ્રમણ ભગવાન શ્રી મહાવીર જીવન-દર્શન અય્યતેન્દ્ર અતિ હર્ષથી ભગવંતને વિધિપૂર્વક અભિષેક કર્યો. ત્યારપછી બીજા ઇદ્રોએ અભિષેક કર્યો. છેવટે નંદિવર્ધન મહારાજાએ અભિષેક કર્યો. દેવદુષ્ય અને ઉત્તમોત્તમ પ્રકારના અલંકા વડે પ્રભુને અલંકૃત કર્યા.
૫૦ ધનુષ લાંબી, ૨૫ ધનુષ પહોળી અને ૩૬ ધનુષ ઊંચી એવી ચંદ્રપ્રભા નામની શિબિકામાં રહેલ પાદપડયુકત સિંહાસન ઉપર અઠ્ઠમ તપવાળા (છડુ તપને પણ ઉલ્લેખ જોવા મળે છે.) ભગવંત બિરાજમાન થયા. પ્રભુની જમણી બાજુ કુળમહત્તરા બેઠી. એક સ્ત્રી પ્રભુના મસ્તક ઉપર છત્ર ધરી ઊભી રહી. બે સ્ત્રીઓ પ્રભુનાં બને પડખે ચામર ધરી ઊભી રહી. એક બાળા રૂપાની ઝારી હાથમાં લઈને વાયવ્ય દિશામાં ઊભી રહી. એક સ્ત્રી પંખો હાથમાં લઈ અગ્નિ દિશામાં ઊભી રહી. શિબિકાને બન્ને પડખે સૌધર્મેન્દ્ર અને ઈશાનેન્દ્ર ચામર ઢાળવા લાગ્યા.
- દેવેની હાજરીથી ગગનમંડળ તથા પૃથ્વીમંડળ પ્રકાશવા લાગ્યું. વરઘોડાના અગ્રભાગે સ્વસ્તિકાદિ અષ્ટમંગલ ચાલ્યા, પછી અનુક્રમે પૂર્ણ કલશ, દિવ્યદર્પણ, પવનમાં લહેરાતી ઊંચી ઊંચી ધજાઓ, દિવ્ય છત્ર, ૧૦૮ ઉત્તમ અશ્વો, ૧૦૮ ઉત્તમ હાથીએ, છત્ર, વ્રજ, તેરણ, વિવિધ પ્રકારનાં વાજિત્રે અને ધનુષ્ય વગેરે શાથી ભરેલા ૧૦૮ રથે ઘુઘરીએના રણઝણાટ કરતા કરતા ચાલ્યા.
આવા રથની પાછળ સુસજજ પરાક્રમી એવા ૧૦૮ સુભટ પુરુષે ચાલ્યા આવતા હતા. અગણિત અસવારે, ગજસૈન્ય, રથસેના અને પાયદળ ચાલ્યા. એના પછી જાણે સાક્ષાત્ યશપુંજ હોય, અથવા જાણે પ્રગટ મુક્તિમાર્ગ હોય અને પિતાની મોટાઈથી જાણે આકાશને માપતે હોય, એ દેએ ધારણ કરેલ ૧૦૦૦ એજન ઊંચે ઈન્દ્રધ્વજ ચાલ્યો. એમાં રહેલા પાંચ વર્ણની હજારે નાની-નાની પતાકાઓ, વિચિત્ર છત્રો, ભમરાઓથી યુક્ત પુષ્પમાળાઓ અને પવનવડે રણકતી ઘંટડીઓથી તે ધ્વજ સૌને આકર્ષિત કરેતે હતે.
