________________
ચિતારી રાજશેખર : ૪૩
છમી દ્વારાશે, માત્ર છષ્મી નહિ—સાંગેાપાંગ દેહયષ્ટિ ! રંગ અને રેખામાં આ ફલક પર એ ટૂંક સમયમાં અંકિત થશે. મારી જીવનભરની સાધના આજ હાડમાં મૂકી દઉં છું. હવે ન પધારો તા પણ પૂર્ણ છમી ચેાગ્ય સમયે આવીને જોઈ જશે.. ”
રાણીજી ગમાં ને ગર્વમાં તેપૂરના ઝંકાર કરી ચાલ્યાં ગયાં. ને ચિતારા પેાતાની સાધનામાં પડી ગયા. એણે પેાતાના તમામ રંગ ઢોળી નાખ્યા, તમામ પીંછીઓ કાતરી નાખી. નવા રંગ, નવી પીંછી, નવું ચિત્રલક !
''
એણે રાજાજીને કહ્યું: “રાણીજી ફી ન પધારે તે ન સહી. આપના શૃંગારભવનનું અચૂક નિર્માણ થશે, ને એમાં મહારાણી મૃગાવતીનું માંગેાપાંગ ચિત્ર હશે—સ'સારે કાઇ વખત નહિ નિહાળ્યું હાય તેવું આબેહૂબ ! ”
રાજા થતાનિક પ્રસન્ન થયા. એમણે અત:પુરમાં જઈ રાણીજીની મશ્કરી કરતાં કહ્યું : “ તમે નહિ એસેા તા પણુ છબી તા જરૂર દારાશે. દ્મિનીના કઇ તેાટો છે, વત્સદેશમાં.”
“ શ્રીજી કાઈ ખતાવા તા ખરા!” રૂપગર્વિતા રાણી મૃગાવતી આજ રવે ચઢળ્યાં હતાં. સંસાર જે રૂપને સદા વખાણતું હતુ, એ રૂપને આજે પોતે જાતે જ પ્રશ'સવા બેઠાં હતાં.
“ અને બીજી મળે તેા એ પટરાણી અને, એમ કબૂલ છે ને! ” રાજા શતાનિકે મમòદી ઘા કર્યો.
**
“ સુખે એને પટરાણી બનાવજો. તમારે રાજાને શું? પાંજરાનું પંખી ને અંત:પુરની રાણી-મેય સરખાં, જૂનાને ઉડાડી મૂકા, નવાને પિંજરામાં પૂરા !”
