________________
अनधिकार चेष्टा : ३७ છતાં જરાય નમતું નહિ તોળેલું. એ દશય આજે પણ મારી સામે નાચતું હોય તેવું તાજું છે. અને મને પણ એ જ ભાઈના સાહસથી કાંઈક અજ્ઞાત રીતે સાહસ ખેડવાની પ્રેરણા મળેલી. જ્યારે મને માલૂમ પડયું કે બાલાભાઈ એ તે ઉપર્યુક્ત શિવલાલ ઠાકરશીના પિત્રાઈ અને વધારામાં એ માલુમ પડ્યું કે તેમણે પણ એમના જ જેવી અને એ જ ભૂમિકા ઉપર અને એ જ વર્ગ સામે બળવો કર્યો, ત્યારે એક બાજુથી વંશપરંપરાગત સંસ્કાર ઊતરી આવવાનું આશ્ચર્ય થયું અને બીજી બાજુથી જયભિખુ પ્રત્યે બાકી ર્ષણ વધ્યું. નવાઈની વાત તો એ છે કે શિવલાલ ઠાકરશી દેસાઈના બળવા વખતે જયભિખ્ખને જન્મ પણ ન હતો.
આકર્ષનારી બીજી બાબત એ લિમ્બુની સાહિત્ય પરિ. શીલનવૃત્તિ છે. જે વૃત્તિ સાથે મારું જીવન પહેલેથી જ એક અથવા બીજે કારણે જોડાયેલ છે, તે જ વૃત્તિ સાથે તેમનું આખું જીવન જોડાયેલું છે. આ બીજી સમશીલતા. જયભિખુએ એ વૃત્તિના બળે અને આત્મવિશ્વાસે બીજા કેટલાક એવા સંકલ્પ કરેલા છે કે જે પુરુષાથી અને સ્વાવલંબી જીવનના જ આધાર ગણુય. મુખ્ય આ બે બાબતોના આકર્ષણે મને અનધિકારના વિચારની ઉપેક્ષા કરાવી અને એ જ આ સ્થળે લખવાને મારે જે અધિકાર કહી શકાય તો) મુખ્ય અધિકાર છે.
સરિતકુંજ, એલિસબ્રિજ, અમદાવાદ-૯, તા. ૧૯-૨-૫૦
સુખલાલ
