________________
ઘી અને અગ્નિ ૨૫૫ ઘડી ભર તે શી ઘટના ઘટી રહી છે, તેની કેઈને ખબર ન પડી. એ કંકુની વાદળી વિખરાઈ જતાં, મુખ્ય દાસીએ આંખ ચોળતાં ચોળતાં રાજકુંવરીને શોધવા માંડ્યાં. રાજમહેલમાં ચાલ્યાં ગયાં હશે, એમ સમજી સહુ અંદર જઈને ગતવા લાગ્યાં.
અવતિની બજારે વીંધતે હાથી ચાલ્યું જતું હતું. ધીરે ધીરે એને વેગ વધતે જતો હતો. લજાવંતીના છોડ જેવી વાસવદત્તા સંન્યાસી જેવા ત્રીજા માણસની હાજરીથી શંકાશીલ હતી; રખેને પિતાજીને કોઈ પક્ષકાર હોય! ચતુર વત્સરાજે કુંવરીની શંકાને જાણે લીધી ને કહ્યું:
હે મૃગલેચને ! આ પુરુષથી લજજા કરવાની આવશ્યક્તા નથી. એ તે આપણે મુક્તિદૂત છે, જેના સામર્થ્ય પર જીવતા નરકાગાર સમાં અવન્તિના કારાગારમાંથી છૂટવા માગતું હતું, એ મારે મિત્ર અને વિદેશને મહામંત્રો યૌગંધરાયણ!”
અને સ્વામી! આ દેવી કોણ છે? એક તરફી પરિચય ન શોભે!” યૌગધરાયણે હાથીને વધુ વેગમાં હતાં કહ્યું.
અવન્તિના મારા નરકાગારને સ્વર્ગ બનાવનાર દેવી! અવન્તિનાં રાજકુમારી વાસવદત્તા !”
ધન્ય સ્વામી! ધન્ય સ્વામી ! પિતાના મંત્રીની શેખીને અને રાણમાતા મૃગાવતીની મશ્કરીને આપે સાચી કરી બતાવી ! ઘર ફાડયું તે મેટાનું ફાડયું. જુગ જુગ જીવે મારાં રાજા-રાણું !”
“મંત્રીરાજ ! હજી તે લગ્નવિધિ બાકી છે.”
