________________
વાસવદત્તા : ૨૨૭ સખીઓ પાસે આખરે હસી દેવાયું. એણે સખીઓને કોમળ હસ્તથી દૂર હડસેલતાં કહ્યું : “મને અહીંથી આવી ”
અમે તે ભલે આઘી મરીએ, પણું ઘણું જીવે તારા સાજન ! વાસવદત્તા, સાચું કહેજે, તું કોનું ધ્યાન ધરતી હતી? કયા પુરુષના ભાગ્યનું પાંદડું તે ખસેડી નાખ્યું? કેને સંસાર ધન્ય કરવાનો તે નિર્ણય કર્યો છે? જે ભાગ્યશાળી કુંવરીબાને પામશે, એને સંસારમાં સ્વર્ગ ઉતારવા માટે અન્ય શું મેળવવાનું શેષ રહેશે ?”
બકુલા! પુત્રી થઈને જે જન્મી, એ પારણામાં જ પરાધીનતા લેતી આવી. દીકરી ને ગાય, દોરે ત્યાં જાય!” વાસવદત્તાએ કહ્યું.
ના, ના, તારા વિષયમાં એ વાત ખેટી છે. મહારાજ અવન્તિપતિ સ્વયં અમને કહેતા હતા કે વાસુને સ્વયંવર રચો છે. એ પસંદ કરે તેની સાથે જ મારે એને વરાવવી છે. રાજ કુળમાં થાય છે તેમ મારે મડા સાથે મીંઢળ નથી બાંધવું.'
એ વાત સાચી છે. બાપુજી તે અનેક વાર કહે છે, કે મારે ક્યાં વૈશાલીના ગણનાયક રાજા ચેટકની જેમ પાંચસાત પુત્રીઓ છે, તે વગર જે જાગ્યે ઊડે કૂવે નાખું!'
એ વળી કેવી વાત! અમે તે જાણતી જ નથી. એક બાપને સાત દીકરી! ઊંડા કૂવાને શો અર્થ? અમને કહે.” સખીઓએ ઉત્સુકતાથી પૂછ્યું. સ્ત્રીઓ સ્વાભાવિક રીતે પરવાની રસિયણ હોય છે.
ઊંડે કૂવે નાખ્યા જેવું જ ને! એકે દીકરીમાં સુખ
