________________
વત્સરાજ ઉદયન : ૧૭૩ શોધમાં જ છું. કેઈ કાવ્યકલાની રસિયણ શેાધી લાવીશું. મેના-પોપટ જેવાં તમે બંને પછી રાજઝરૂખે બેસી કાવ્યકલ કર્યા કરે છે. પણ બેટા, પહેલાં તારું પિતૃઋણ અદા કર, નહિ તે તારા બાપ જે સૌંદર્ય ઘેલા બની કંઈ કંઈ અનર્થ નેતરી લાવીશ.”
મા, મારા કવિત્વને વિષય તું છે: વીરત્વને વિષય પ્રદ્યોત છે.”
ઉદયન કંઈ કઈ કાલી પંક્તિઓ બોલવા લાગે. મૃગારાણું એને નીરખી રહી. પિતાનું સૌંદર્ય એની રેખાએ રેખામાં ઊતર્યું હતું.
