________________
વત્સરાજ ઉદયન : ૧૭ “વત્સ, તારા બાપને ખૂની હજી જીવે છે.” “હું જાણું છું.”
તે પછી આ રાગરંગ!”
“શાના મા રાગારંગ ! મેં સુવાળાં બિછાનાં સેવ્યાં નથી. પલંગમાં કદી પઢષો નથી. પકવાન કદી આરોગ્યાં નથી. સ્ત્રીને સ્વમમાં પણ સમજી નથી. મા, પછી શાના રાગરંગ!”
“આ બંસી! આ વાતાવરણ ! આ ઘેલી બનેલી ગ્રામ્ય વધૂઓ! બેટા, તારા બાપને ખૂની પ્રદ્યોત આજ મગધના સીમાડા પર લડાઈ છેડી બેઠો છે. મગધના મહામંત્રી બુદ્ધિનિધાન અભયકુમારથી એને પાલો પડ્યો છે. જલદી એ જીતી નહિ શકે, પણ તેટલા કાળમાં આપણે તૈયારીઓ પૂરી કરી લેવી જોઈએ ને !”
“એની જ તૈયારીમાં છું. મા, મને સૂતે ન સમજીશ. સિંહણને પુત્ર છું. તિયારીમાં જ છું. મારા બાલમંત્રી ને મિત્ર યોગંધરાયણને મગધના વર્તમાન મેળવવા મોકલ્યા જ છે.”
ખાખની તૈયારી, બેટા! શું વણાથી વિકરાળ શત્રુ વશ થાય ખરો ! અલબત્ત, સુંદરીઓ જરૂર વશ થાય.” રાણના શબ્દોમાં વ્યંગ હતા.
મા, ત્યારે તે ન સમજી! તે એક દિવસ નહોતું કહ્યું કે રાજા પ્રદ્યોતનું ખરું પરાક્રમ ગજસેના છે.”
“ અવશ્ય. »
