________________
ઉપાડી, ધગ ધગ કરતી, જલતી અને તડું તડું એવો અવાજ કરતી તે મહાશક્તિને પ્રલયકાળના મેઘની વિઘુલેખાની જેમ, શ્રી રાવણે આકાશમાં ભમાવી, આથી આકાશમાંથી દેવો ખસી ગયા, સૈનિકોએ આંખો બંધ કરી દીધી અને સુસ્થિતોમાંથી પણ તેને જોઈને કોઈપણ સુસ્થિત રહા નહિ, અર્થાત્ એ મહાશક્તિના તેજની સામે કોઈ ટકી શક્યું નહિ.
એ મહાશક્તિને જોતાં શ્રી રામચંદ્રજીને પણ એમ થઈ ગયું કે શ્રી બિભીષણ એની સામે ટકી શકશે નહિ, પણ એનાથી હણાઈ જશે. એટલે શ્રી રામચંદ્રજીએ લક્ષ્મણને કહ્યું કે “આ શ્રી બિભીષણ આપણો મહેમાન છે, આશ્રિત છે. એ જો હણાય તો આશ્રિતનો ઘાત કરનાર આપણને ધિક્કાર છે ! અર્થાત્ આપણે કોઈપણ ભોગે શ્રી બિભીષણને બચાવી લેવો જ જોઈએ."
ભયંકર સ્થળોમાં પણ મહાપુરુષો
પોતાની સજ્જતતા નથી ચૂકતા શ્રી બિભીષણ શ્રી રામચંદ્રજીના શરણે ગયેલ છે અને શરણાગતનો નાશ થાય, તે પોતે આશ્રિતના ઘાતક કહેવાય. એમ શ્રી રામચંદ્રજી માને છે. શ્રી રામચંદ્રજીને શ્રીલક્ષ્મણજી ઉપર પ્રેમ નહોતો એમ નહિ. પણ ક્ષત્રિયો શરણાગતનું પોતાના પુત્રાદિના ભોગે પણ રક્ષણ કરનારા હોય છે. પોતાના પ્રાણના ભોગે પણ શરણાગતનું રક્ષણ કરવું, એવી દૃઢ માન્યતા ક્ષત્રિયોની હોય છે. શરણ આપ્યા પછી શરણે આવેલાને બચાવવો નહિ, એને ક્ષત્રિયો કાયરતા સમજે છે. એ માટે બધી રીતે તારાજ થઈ જવું પડે તો ક્ષત્રિયો તારાજ થઈ જાય. પણ શરણાગતનો ચાલે ત્યાં સુધી પોતાના જીવતાં, શત્રુથી હણવા ન દે.. જુઓ, તે ભયંકર યુદ્ધભૂમિમાં પણ આ પુણ્યવાનો નીતિને નથી ચૂક્તા. ખરેખર ભયંકર સ્થળોમાં પણ મહાપુરુષો પોતાની સજ્જનતાને નથી છોડતા,
અમોધ વિજયાશક્તિ શ્રી લક્ષ્મણ મૂચ્છ અને જાગૃતિ...૩ |
