________________
કરી શકાય તેવા સૈન્યમાં પણ હનુમાને સમુદ્રમાં મંદરગિરિની જેમ પ્રવેશ કર્યો. હવે મેઘની જેમ ઉગ્રપણે ગર્જના કરતો, ધનુષ્ય અને ભાથાને ધારણ કરતો દુર્જય એવો માલી શ્રી હનુમાનની ઉપર યુદ્ધમાં ચઢી આવ્યો. શ્રી હનુમાન અને માલી એ બંને વીરો ધનુષ્યના ટંકાર કરતાં, પૂંછડાના સ્ફોટને કરતા ઉદ્દામ સિંહોની જેમ શોભવા લાગ્યા. શ્રી હનુમાન અને માલી પરસ્પર અસ્ત્રોથી પ્રહારો કરતા હતા, પરસ્પરનાં અસ્ત્રોને છેદતાં હતા અને પરસ્પર ગર્જના કરતા હતા. લાંબા કાળ સુધી યુદ્ધ કર્યા પછીથી હનુમાને ગ્રીષ્મઋતુનો સૂર્ય જેમ નાના સરોવરને જળરહિત કરી નાખે તેમ વીર્યશાળી એવા માલીને અસ્ત્રરહિત કરી નાંખ્યો. પોતે અસ્ત્ર સહિત છે, પોતે જુવાન છે અને માલી વૃદ્ધ છે, આથી અસ્ત્રરહિત બનેલા માલી ઉપર પ્રહાર નહિ કરતાં શ્રી હનુમાન તેને કહે છે કે
“ Ø Ø નરદ્ર હં હતેન ત્વવા નનું ?”
શ્રી હનુમાન એ કથન દ્વારા એમ જણાવવાને ઇચ્છે છે કે, “હે વૃદ્ધ રાક્ષસ ! તું જા, જા ! ખરેખર તને હણવાથી શું ? અર્થાત્ તું જીવે કે મરે એની શી કિમત છે? અથવા તારા જેવાને હણવામાં મારું પરાક્રમ શું? માટે તું ચાલ્યો જા.”
શ્રી હનુમાન માલીને જ્યારે એ પ્રમાણે કહી રહ્યા હતા, તે વખતે વજોદરે શ્રી હનુમાનની પાસે આવીને કહ્યું કે, “અરે, પાપી ! કુત્સિત વચનોને બોલનાર ! એ પ્રમાણે બોલતાં તું મરી જઈશ. આવ, આવ મારી સાથે યુદ્ધ કર ! મારી સાથે તું નહિ ટકી શકે ! તો તું ચાલ્યો ન જા.” તેનાં એવાં વચનોને સાંભળીને શ્રી હનુમાને સિંહની ગર્જનાની જેમ મોટા અહંકારથી ગર્જના કરીને વજોદરને બાણોથી ઢાંકી દીધો. શ્રી, હનુમાને કરેલી બાણવૃષ્ટિને દૂર કરીને, વર્ષાઋતુ જેમ વાદળાથી સૂર્યને ઢાંકી દે તેમ વજોદરે પણ શ્રી હનુમાનને બાણોથી ઢાંકી દીધા.
આ વખતે રણક્રીડાના સભ્ય દેવોની વાણી થઈ કે, “અહો! ) વીર વજોદર શ્રી હનુમાનને પહોંચી શકે તેમ છે અને અહો ! વીર શ્રી
- બિભીષણ એક સાચો સ્નેહી...૨
