________________
હવે જ્યારે દરેક જીવ દરેક પ્રકારની પૌદ્ગલિકસામગ્રી કે જે સંસારમાં હયાત છે, તેને પામી શકતો નથી અને ભોગવી શક્તો નથી. એટલે જેણે જે ન ભોગવ્યું હોય તેનો તે ત્યાગ કરી શકે જ નહિ. આવો સિદ્ધાંત બાંધનારના મતે કોઈથી પણ નહિ ભોગવેલી પૌદ્ગલિક સામગ્રીના ભોગવટાનો ત્યાગ કરી શકાશે જ નહીં અને તેથી તે મત મુજબ દીક્ષા લઈ શકશે જ નહિ.
બીજી વાત એ પણ છે કે જેણે જે ભોગવ્યું ન હોય તેનો તે ત્યાગ કરી શકે જ નહિ, આવો સિદ્ધાંત માનીએ તો સૌથી પહેલા સંસારના ત્યાગી અને સંસારના ભોગપભોગોની અનુમોદના પણ નહિ કરવાની પ્રતિજ્ઞા લઈ ચૂકેલા સાધુઓએ એવો પ્રયત્ન કરવો જોઈએ કે | દુનિયાના જીવોને દરેક પ્રકારની પૌદ્ગલિક સામગ્રી પ્રાપ્ત થાય. કોઈ દીક્ષા લેવા માટે આવે એટલે એને સાધુઓએ પૂછવું પડે કે, ‘ઉભો રહે, તે શું શું ભોગવ્યું છે? તે કહે !” અને એ કહે એટલે સાધુએ તેને બાકીના પૌદ્ગલિક ભોગોપભોગોનો ખ્યાલ આપીને તેને તે તે ભોગાદિ ભોગવવા માટે રવાના કરવો પડે ! કારણકે, જેણે જે ન ભોગવ્યું હોય તેનો તે ત્યાગ કરી શકે જ નહિ. અને જો તે ત્યાગ કરે તોય તેનું મન નહિ ભોગવેલી વસ્તુઓ માટે લલચાયા વિના રહે નહિ અને મન લલચાય | એથી તે પતિત થયા વિના રહે નહિ તેથી પરિણામે તે સાધુવેષ ન છોડી શકે તો ય અંદર સડો ઘાલ્યા વિના રહે નહિ. આવું તેમનું કહેવું છે; એટલે ( ) તેમના કથનને જે માને તે સાધુઓએ તો જે કોઈ દીક્ષા લેવા આવે, તેને ત્યાગ વૈરાગ્યનો ઉપદેશ નહિ આપતાં, બાકી રહેલા સંસારના ભોગોનો ભોગવવાનો ઉપદેશ આપવો પડે અને પછી તો તે ભોગ સામગ્રી મેળવવાના માર્ગો પણ બતાવવા જોઈએ; કેમ ખરું ને?
સભા : ‘તેવા અજ્ઞાનીઓના સિદ્ધાંતને જેઓ માને છે કે સાધુઓને તો તેમ કરવું પડે, પણ શ્રી જિનેશ્વરદેવની આજ્ઞાને તરણોપાય માનનારા મુનિવરો તો તેમ ન જ કરે !'
ધર્મવ્યવહારની આડે આવે તે બધા પાપવ્યવહારો...૯
