________________
'
તો જેની પોતાને ભક્તિ કરવી હોય તેનો તે સેવક બને, કિંકર બને અને તેની સામે તે હાથ જોડીને જ ઊભો રહે. જેની ભક્તિ કરવી હોય, તેની પરીક્ષા કરવી હોય તો પહેલાં કરો, પણ પરીક્ષા પછી ભક્તિનો નિર્ણય થાય તો એની સામે માથું ઉંચુ ન થાય. દેવ, ગુરુ અને ધર્મ નક્કી થયા પછી એનાથી વિપરીત વર્તન ન જ થાય.
શ્રી વીતરાગ પરમાત્માને દેવ માન્યા પછી એ તારક્તી વીતરાગતા સામે હલ્લો ન હોય. નિગ્રંથ અને ત્યાગી ગુરુ માન્યા પછી એ તારકના ત્યાગ સામે પણ અણગમો ન હોય અને ધર્મને દુર્ગતિથી બચાવનાર માન્યા પછી ધર્મક્રિયા માટે ટીકા-ટિપ્પણ પણ ન હોય.
પણ આજના કેટલાક તો કહે છે કે દેવ ખરા, ગુરુ ખરા, અને ધર્મ પણ ખરો, પણ તેઓ વાતે-વાતે પાપની વાત કરે તે કેમ જ નભે? આવો તે ધર્મ કહેવાય ? ગુરુને તો એક જ ધંધો આવાએ તો દેશનિકાલ થવું સારું, મહાવીર દેવ ખરા, સાધુ ત્યાગી ખરા, ધર્મ છે મજેનો, પણ વાતવાતમાં પાપ બતાવે એ કેમ નભે ? અમે ખાઈએ એમાં પાપ બતાવે, અમે હોટલમાં જઈએ ત્યાં પાપ બતાવે, અમે હું નાટક-ચેટક સીનેમામાં જઈએ ત્યાં પાપ બતાવે. વાસી, દ્વિદળ અને કંદમૂળ ખાઈએ તો પણ પાપ બતાવે હવે અમે શું કરીએ? આ પ્રમાણે કહેનારાઓની દશા ખરેખર જ અનુપદેશ્ય છે.
આ કહેવાનો આશય એટલો જ છે કે દેવ-ગુરુને માનવા અને એ તારકોની આજ્ઞા સામે બળવો કરવો એ યોગ્ય નથી. બાકી સમજવા માટે શંકા કરવાની મના નથી જ. શંકા પડે તો બોલવાની જરૂર છૂટ છે. માટે બહાર જઈને કહેતાં નહિ કે ડુચા મારી મનાવે છે. કારણકે એ રીતે એવું મનાવવાનો અમારો આગ્રહ જ નથી. અને એ રીતે મનાવવામાં ફાયદો પણ નથી. સમજવા માટે શંકા તથા તર્ક ન કરવાનો અહીં કાયદો જ નથી. અહીં તો સંપૂર્ણ છૂટ છે. શ્રી જૈનશાસનનો સ્વાધ્યાય પણ પાંચ પ્રકારનો છે. એમાં પણ બીજા પ્રકારનો સ્વાધ્યાય પૃચ્છા' નામનો છે. એટલે વસ્તુને સમજવા માટે પૂછવાની ના હોય જ નહિ. અનંતજ્ઞાનીઓના વચનમાં શ્રદ્ધા
રામ ત્યાં અયોધ્યા આ કહેવતનો સાક્ષાત્કાર...૩
