________________
કયાં જોવું હતું ? એ તો ઘૂસ્યો એ વેશ્યાના ઘરમાં અને વેશ્યાએ પણ મોદક વહોરાવવા માંડ્યા. સોનૈયાની અર્થી વેયા વહોરાવતી જાય અને ઊંચે ભાળતી જાય એથી ભાંડે વિચાર્યું કે, ‘જેવો હું છું તેવી જ આ લાગે છે. આથી ભાંડે ઉંચુ ભાળવાનું કારણ પૂછ્યું અને વેશ્યાએ પણ પોતાના હૃદયમાં જે હતું એ કહાં.
આથી ઉદ્વિગ્ન બનેલા ભાંડે વેશ્યાને ઉદ્દેશીને કહયું કે, “વો સાધુ વો શ્રાવિકા, થે વેશ્યા મેં ભાંડ, આથી નીચું ભાળ, નહિ તો જો કોઈ દેવ કોપશે તો, થારા મારા ભાગ્યથી, પત્થર પડશે રાંડ.”
આ પ્રસંગ ઉપરથી સમજી શકાશે કે એકલા વેષને જ જોનારા અને વેષમાં રહેલા શાસનથી વિરુદ્ધ છે. એમ જાણવા છતાં પણ તેનાથી નહિ બચનારા, ઉન્માર્ગીઓને પોષણ આપનારાં બને છે.
બાકી સુપાત્ર દાનનો નિષેધ, સામાન્ય જૈન કે સભ્ય ઇતર પણ નથી કરતા. એથી એ કરનારા કોઈ ઈદં તૃતીયમ' જ છે. અને એવા દુનિયાને ભારભૂત પામરોનાં વચનોને વજન આપવાની કશી જ આવશ્યકતા નથી. જે આત્માઓને પોતાની જાતિ અને કુળ આદિનું પણ ભાન નથી. એવા આત્માઓ જે-જે અનુચિત આચરણાઓ ન આચરે એ ઓછી જ છે.
ભક્તિ કરનાર હંમેશા સેવક બનીને રહે સુપાત્ર દાનના પ્રતાપે સ્વ-પર ઉભયનું શ્રેય અવશ્ય થાય છે. એ જ કારણે ધર્મરસિક આત્માઓ સુપાત્ર દાન માટે સદાય સજ્જ છે. શ્રી રામચંદ્રજીએ રામપુરીમાં સુપાત્ર દાનની રેલ વહેવરાવી. સુપાત્ર દાનનો ઘતા અતુકમ્પા દાનમાં પણ કમીના રાખનાર ન જ હોય. મહાપુરુષને છાજતી રીતે શ્રી રામચંદ્રજીએ રામપુરીમાં વર્ષાઋતુ પૂર્ણ કરી. વર્ષાઋતુ પૂર્ણ થયા બાદ શ્રી રામચંદ્રજી ત્યાંથી જવાની ઈચ્છાવાળા બન્યા. શ્રી રામચંદ્રજીને જવાની ઇચ્છાવાળા જોઈને ગોકર્ણ નામના તે યક્ષે અંજલિ યોજવા પૂર્વક વિનયથી વિનવતાં એ પ્રમાણે કહતું કે,
રામ ત્યાં અયોધ્યા આ કહેવતનો સાક્ષાત્કાર...૩
