________________
દ-c20eQ-
અને પશુઓ માટે ઘાસ ખૂબ ભરી દીધું કે, જેથી આફતના દિવસો પસાર કરવામાં હરકત આવે નહિ.
પણ જેટલામાં શ્રી વજકર્ણ રાજાએ જોઈએ એ તૈયારી કરી. તેટલામાં તો તેણે આકાશમાં દુશ્મનની સેનાથી ઉડતી રજ જોઈ. સર્પો જેમ ચારે બાજુથી ચંદનવૃક્ષને એક ક્ષણવારમાં ઘેરી લે તેમ સિંહોદર રાજાએ એક ક્ષણવારમાં શ્રી વજકર્ણ રાજાના તે દશાંગપુર નગરને પ્રબળ સેનાથી ઘેરી લીધું. આખા નગરની ફરતે જબ્બર ઘેરો ઘાલ્યા પછી તે સિંહોદર રાજાએ દૂત દ્વારા શ્રી વજકર્ણને એમ કહેવડાવ્યું કે, X XX XX XXX X ? ઘળામમાયા માયન્વં ધિતોડી* ત્વચા ઘરમ્ રાજ विना तेनांगुलीयेन, मामागत्य नमस्कुरु । अन्यथा सकुटुंबस्त्वं, यमवेश्माधि यास्यसि ॥२॥
હે માયાથી ભરેલા ઠગ ! તેં પ્રણામની માયાથી મને ઘણા કાળ સુધી ઠગ્યો છે. આ કારણથી તું તે મુદ્રિકા વિના આવીને મને નમસ્કાર કર, નહિ તો તું આજે તારા કુટુંબની સાથે યમના ઘરે પહોંચી જશે. અર્થાત્ સાચા નમસ્કાર સિવાય આજે તારે જીવવા માટે અન્ય કોઈ ઉપાય જ નથી. માટે અન્ય કોઈ પણ જાતનો વિચાર કર્યા વિના જો તારી જીવવાની ઇચ્છા હોય તો તરત જ આવીને તારી તે મુદ્રિકા વિના મને નમસ્કાર કર.”
સિહોદર રાજાની આ માંગણી શ્રી વજકર્ણ રાજાથી સ્વીકારી શકાય તેવી ન હતી એ તો સ્પષ્ટ જ છે. એટલે એ દૂત દ્વારા શ્રી વજકર્ણ રાજાએ કહ્યું કે, X X XX X X X X XX X X X ? विनार्हतं विना साधु, प्रणमाम्यपरं नहि ॥१॥ ન પૌરુષમાનોમ, fëતું ઘમંfમાનતા ? नमस्कारं विना सर्वं, ममाढत्स्व यथारुचि ११२॥ धर्मद्वारं देहि मह्यं, यथा धर्माय कुत्रचित् । अहमन्यत्र गच्छामि, धर्म एवास्तु मे धनम् ११३१॥
