________________
'રલ
“કામાતુર બનેલ શ્રી રાવણ, વિનંતીપૂર્વક શ્રીમતી સીતાજીને કહે છે કે, 'ખેચર અને ભૂચરોના સ્વામી એવા મારા પટ્ટરાણીપદને તું પામી છે. છતાં તું રડે છે કેમ? હર્ષના સ્થાને શોકે કરીને સર્યું, વળી મંદભાગ્યવાળા રામની સાથે તને જોડતાં એવા વિધિએ પૂર્વે એકબીજાને અનુરૂપ કર્યું નથી, આથી હવે મેં ઉચિત કર્યું છે. તો હે દેવિ ! સેવામાં દાસ સમાન મને તું પતિ તરીકે માન ! અને જ્યાં હું તારો દાસ થયો, એટલે ખેચરો તથા ખેચરીઓ પણ તારા દાસ જ છે!”
આ શબ્દો કોણ બોલે છે ? ત્રણ ખંડનો સ્વામી ! પણ આવા શબ્દો ત્રણ ખંડનું સ્વામીપણું નથી બોલાવતું, પરંતુ વિવેકને ભૂલવનાર અને પ્રબલ પુરુષાર્થીને પણ પામર બનાવનાર કામાતુરપણું બોલાવે છે ! પોતાના સાહસ, વૈર્ય અને બલથી સ્થળે સ્થળે વિજ્ય મેળવનાર શ્રી રાવણ કેવા શબ્દો ઉચ્ચારે છે ? એક કામાભિલાષાથી પોતાની જાતને કેવી પામર બતાવે છે ? ત્યાં સુધી કહે છે કે સર્વ ખેચર અને ભૂચરનો માલિક હું તારા દાસ સરખો છું ! કામાતુરતા માણસને કેટકેટલો પામર બનાવી મૂકે છે, તે સમજવા માટે આ સાધારણ ઉદાહરણ નથી. કામાતુર બનેલાઓ પોતાના પદને ભૂલે છે, સ્થાનને ભૂલે છે, સ્થિતિને ભૂલે છે, વિવેકને ભૂલે છે અને કદાચ માણસાઈને પણ ભૂલે છે. એવાઓને પોતાની ઈજ્જતનો, સ્વપરના હિતનો અને પોતાના સ્થાનની ઇજ્જતનો ય ખ્યાલ નથી રહેતો.
જે આત્માઓ કામને વિવશ બન્યા હોય છે, તેઓને અકાર્ય કરતાં પણ કદાચ શરમ નથી આવતી, આથી તો એમ કહેવાય છે કે “diાતુરામાં ન કાં ન નથી ” કામાતુરને ભય કે શરમ હોતા નથી. કારણકે એ વખતે એનું મન બીજા વિચારોથી પ્રાય: પર બનેલું હોય છે. વધુમાં કામાતુર બનેલા શ્રી રાવણે જેમ જટાયુ પક્ષીનો સંહાર કર્યો અને રત્નજી ખેચરની વિઘા હરી લઈને કંબૂદ્વીપ ઉપર પટક્યો, તેમ કેટલાક કામાતુર આત્માઓ પોતાની કામ સાધનામાં આડે આવનારાઓને અનેક પ્રકારે બને તો હેરાન
મહાસતી સીતાદેવીનું અપહરણ...૯
