________________
726
: ३३
Jatila Sutta एकं समयं भगवा सावत्थियं विहरति पुब्बारामे मिगारमातुपासादे। तेन खो पन समयेन भगवा सायन्हसमयं पटिसल्लाना वुट्टितो बहिद्वारकोढके निसिन्नो होति । अथ खो राजा पसेनदि कोसलो येन भगवा तेनुपप्तङ्कमि ; उपसङ्कमित्वा भगवन्तं अभिवादेत्वा एकमन्तं निसीदि ।
तेन खो पन समयेन सत्त च जटिला सत्त च निगण्ठा सत्त च अचेलका सत्त च एकसाटका सत्त च परिबाजका परूल्हकच्छनखलोमा खारिविविधमादाय भगवतो अविदूरे अतिक्कमन्ति । अथ खो राजा पसेनदि कोसलो उहायासना एकसं उत्तरासङ्ग करित्वा दक्खिणजाणुमण्डलं पठवियं निहन्त्वा येन ते सत्त च जटिला सत्त च निगण्ठा० ..... तेनञ्जलिं पणामेत्वा तिक्खतं नामं सावेसि-"राजाह, भन्ते, पसेनदि कोसलो...पे.." राजाह, भन्ते, पसेनदि कोसलो" ति । ___अथ खो राजा पसेनदि कोसलो अचिरपक्कन्तेसु तेसु सत्तसु च जटिलेसु सत्तसु च निगण्ठेसु०......। येन भगवा तेनुपसङ्कमि ; उपसङ्कमित्वा०' "एतदवोच-"ये ते, भन्ते, लोके अरहन्तो वा अरहत्तमग्गं वा समापन्ना एते तेसं अञतरा" ति । ___"दुज्जानं खो एतं, महाराज, तया गिहिना कामभोगिना पुत्तसम्बाधसयनं अज्झावसन्तेन कासिकचन्दनं पच्चनुभोन्तेन मालागन्धविलेपनं धारयन्तेन जातरूपरजतं सादियन्तेन-'इमे वा अरहन्तो, इमे वा अरहत्तमग्गं समापन्ना' ति ।।
“संवासेन खो, महाराज, सीलं वेदितब्बं । तं च खो दीघेन अधुना, न इत्तरं ; मनसिकरोता, नो अमनसिकरोता ; पञ्जवता, नो दुप्पओन । संवोहारेन खो,..."। आपदासु खो, 'साकच्छाय खो,०"।
"अच्छरियं, भन्ते, अन्भुतं भन्ते ! यावसुभासितमिदं, भन्ते, भगवता-'दुज्जानं खो एतं, "।
"एते, भन्ते, मम पुरिसा चरा ओचरका जनपदं ओचरित्वा आगच्छन्ति । तेहि पठमं ओचिण्णं अहं पच्छा ओसापयिस्सामि । इदानि ते, भन्ते, ते रजोजल्लं पवाहेत्वा सुनहाता सुविलिता कप्पितकेसमस्सू ओदातवत्था पञ्चहि कामगुणेहि समप्पिता समङ्कीभता परिचारेस्सन्ती” ति।
अथ खो भगवा एतमत्थं विदित्वा तायं बेलायं इमा गाथायो अभासि
