________________
૫૧૯
ખંડ નવમે
ઉઠે પ્રભુ પાણી પીયે, દેવ ન બોલે જામ; રીસાણે પ્રભુ જાણુ, હલધર બોલે તા.
૨
હાલ ૧૬૭ મી (ગોરાજી થે મુને ગેડે ન રાખે એ—દેશી) ઉઠે પ્રભુજી પી પાણી, અણમલતાં એતિ વાર લગાવ્યું છે તું મુજ બંધવ પ્રાણ પિયારે,
ભાઇજી મને બલ હમારા. ઉ• ૧ હું તે સેવક આદિ તુમ્હારે, ગેકુલમાં તું ફિરત કુમારે; તે દિનથી તું પ્રીતમ પ્યારો,
હું ન રહું તુમથી ક્ષણ ત્યારે. ઉઠે ૨ પૂર્વ ભવંતર નેહ ઘણેરે, ગંગદા ને લલીતાંગ ભલે; ચારિત્ર પાલી દેવ વિમાની,
પુનરૂપ આપુણ પ્રીત થપાયું. ઉઠ૦ ૩ એતિ તે પ્રભુ કદહી ન કીધી, હમ તુમ એકલાસ પ્રસિલિ વાસર જાણ આજ અપૂઠે,
કહે રે બંધવ તું પણ રુઠે. ઉ૦ ૪ દુઃખભરી આંખે આંસુ ઢાલ, ઉચે નીચે ખરે હિ નિહાલે; કેઈ નહિં જે રીતે રાખે,
રાન રોઝ મલી એહિ સાંખે. ઉ૦ ૫ ખાંધે ધરી ચાલ્યા બલદેવા, ખટમાસ લગી કરતા સેવા સુર દ્રષ્ટાંત અનેક બતાવી,
દાઘ દીયા હલધર સમજાવી, ઉઠે. ૬ ચારણરુપી સમજાવે આયો, જિનને એ બલી મન ભાય; સંજમ લેઈ પાલે નિસ્તો, ' '
વિષય કષાય થકી મન વિરતે. ઉઠે૭
